Poznati bugarski pjesnik Nikola Indžov preminuo je 26. aprila u 84. godini života. Potiče iz prognaničke porodice iz Belomorske Trakije. Rođen je 1935. godine u Burgasu.
„Kao stvaralac, Indžov je obilježio i obogatio bugarsku literaturu druge polovine 20. i početkom 21. vijeka. Napisao je preko 60 knjiga poezije i proze. Veliki pjesnik je i izvanredan romansijer, publicista, eseista i prevodilac sa španskog, portugalskog, ruskog i srpskog jezika. To je pisac posebnog nerva i zadivljujućeg originalnog senzibiliteta. Učestvovao je na desetinama književnih simpozijuma širom planete. Po prirodi buntovan i žestoke riječi zavređivao je punu pažnju svih tih skupova. Za ogromno književno djelo nagrađivan je brojnim nacionalnim i internacionalnim nagradama, među kojima se ističu nagrade „Kiril i Metodije sa ogrlicom” i internacionalna nagrada „Vitez od Kube”. Tokom svoga rada, a prevodeći sa španskog i portugalskog jezika, ostvario je velika prijateljstva, posebno sa piscima sa latino-američkih prostora. Bio je lični prijatelj sa Pablom Nerudom i Ernestom Če Gevarom. O tome najbolje svjedoči njegova poema o Antilskim narodima. U Rusiji je imao za prijatelje najznačajnija savremena književna imena kao što su Vladimir Visocki, Jevgenij Jevtušenko i drugi. Brojna su bila njegova prijateljstva sa jugoslovenskim i srpskim piscima, a posebno u Crnoj Gori”, zabilježio je povodom njegove smrti književnik Veselin Rakčević.
Indžov je prevodio Desanku Maksimović, Dušana Kostića, Radovana Zogovića, Ranka Jovovića, Miodraga Tripkovića, Perivoja Popovića, Veselina Rakčevića i ostale. Rakčević je prevodio poeziju i kritike Nikole Indžova, kao i jednu knjigu poetskog izbora „Izabrane pjesme”.
„Na crnogorskom prostoru prvi put se javio u dnevnom listu ‚Dan‘ u kom je pisao i koji je o njemu pisao od samog osnivanja. Objavljivao je i u ‚Stvaranju‘. Po Crnoj Gori ostvario je brojne kontakte i doživotna prijateljstva i držao u dva navrata književne večeri u Podgorici, na Medunu, u Nikšiću, Danilovgradu, Herceg Novom i Ćeliji Piperskoj gdje je održao nezaboravne govore. Sva ova gostovanja učinila su da Indžov upozna crnogorski mentalitet i prirodno-geografske odlike Crne Gore. Naprosto, bio je opčinjen prirodnim ljepotama Crne Gore i karakterima ljudi, što je došlo do posebnog izražaja u njegovim pjesmama „Crnogorci Ostrog brane” i „Crnogorskim prijateljima”. Na jednom simpozijumu u Moskvi izgovorio je i sledeću rečenicu: „Mi kao da bijasmo zaboravili da postoji takav narod, uzvišen kao Lovćen nad sujetom života, odavno okrenut uzvišenoj misiji da se ne da vezivati...” U akciji UKCG ‚Odbrana srpskog jezika i ćirilice u Crnoj Gori‘ Nikola Indžov se svesrdno odazvao i učestvovao na nekoliko večeri u društvu književnika iz Crne Gore. O svojim aktivnostima u Crnoj Gori, Indžov je objavio zapažene tekstove u bugarskim novinama i časopisima: ‚Duma‘, ‚Slovoto‘, ‚Nova zora‘... Nikola Indžov zadužio nas je za pamćenje. Slava mu!”, naglasio je književnik Veselin Rakčević. A.Ć.
Komentari
Komentari se objavljuju sa zadr¹kom.
Zabranjen je govor mr¾nje, psovanje, vrijedjanje i klevetanje. Nedozvoljen sadr¾aj neæe biti objavljen.
Prijavite neprikladan komentar na¹em
MODERATORU.
Ukoliko smatrate da se u ovom èlanku kr¹i Kodeks novinara, prijavite na¹em
Ombudsmanu.
)){kind=small}
