PLUŽINE – U zadužbini znamenitih Sokolovića, Manastiru Piva, juče je proslavljena hramovna slava, praznik Uspenija Presvete Bogorodice (Velika Gospojina). Svetu arhijerejsku Liturgiju služio je episkop budimljansko-nikšićki Joanikije sa brojnim sveštenstvom i sveštenomonaštvom, a uz učešće hora „Prepodobne mati Angeline“ i vjernog naroda. Pivski manastir, besjedio je vladika Joanikije, svetinja je koja je vjekovima bila mjesto sabranja, i za nju su vezane mnoge značajne ličnosti u istoriji srpskog naroda, počevši od patrijarha Makarija Sokolovića i drugih patrijarha iz te porodice. Sokolovići su, rekao je on, znamenita srpska porodica koja je svoj narod podizala i krijepila u teškim vremenima turskog ropstva, ponajviše preko Pivskog manastira.
– Manastir Piva je takvo mjesto gdje se na najuzvišeniji način, i to u najtežim vremenima naše istorije, sjedinjuje vjera i kultura. Imamo ovdje cijelu povorku velikih ličnosti koje su držale i krijepile dušu našeg naroda u najtežim vremenima. I ne treba zaboraviti da je to zapravo obrazac, koji su nam oni razradili i ostavili da se po njemu vladamo i da tako živimo u svim vremenima, da čuvamo svoju vjeru i da njegujemo pismenost i kulturu. To je ono što nas drži – besjedio je episkop Joanikije.
Srpski narod je kroz svoju istoriju često bio u prilici da gole živote brani mačem, ali smo, rekao je vladika, često ratovali za tuđe interese. Braneći sopstveni život, uzdizali smo se među kulturne narode Evrope i svijeta i bili prepoznatljivi jedino onda kada smo znali da poštujemo svoju vjeru i kulturu. Da smo narod koji je znao da stvara, svjedoče naše svetinje koje su u najtežim vremenima ropstva oslikali znameniti stvaraoci poput popa Strahinje Budimljanina, Longina, Jovana, Radula i drugih. U tim teškim vremenima smo stvarali i duhovno se uzdizali što znači, istakao je episkop Joanikije, da smo bili svjesni svojih korijena koje smo čuvali i od kojih se nijesmo otuđivali, kao što se to danas čini.
– Ne samo da to biva, nego se na tome i radi da se otuđimo od svoje istorije, korijena, tradicije, od svojih običaja, a zapravo u krajnjem da se otuđimo od svoje svete vjere pravoslavne, pa da postanemo prvo nikakva vjera, pa onda neka druga vjera, a onda da postanemo neprijatelji sami sebi kao što se to često događalo. Nadamo se da se to sa ovim našim pokoljenjem neće dogoditi jer vidimo divne stvari koje se događaju pred našim očima: obnavljaju se svetinje, podižu se nove. I sabira se narod pod svodovima naših svetinja, tu se duhovno krijepi, snaži, hrabri, sjedinjuje, miri i sa Bogom i sa svojom savješću i jedni sa drugima – istakao je vladika.B.B.

Uručene gramate, obavljeno krštenje

Domaćin ovogodišnjeg sabranja u manastirojkoj porti bio je Radenko Damjanović sa svojom porodicom i Crkvenim odborom, a obavezu da naredne godine pripremi hramovnu slavu preuzeo je Tadija Bajović. Tokom Svete Liturgije, u okviru koje je obavljeno pričešće vjernog naroda i osveštan i prerezan slavski kolač, svetu tajnu krštenja primile su: Vera Glomazić (50) i jednogodišnja Viktorija Kukuličić. Na predlog mještana pivskog sela Dubljevići, vladika Joanikije je juče, za dobročinstvo pri izgradnji i obnovi crkve Sv. Vasilija Ostroškog Čudotvorca u tom mjestu, arhipastirske gramate dodijelio predsjedniku Opštine Plužine Mijušku Bajagiću, Slavku Dubljeviću iz Bijelog Polja i Radanu Jovoviću iz Bajovog Polja.
U programu proslave manastirske slave osim hora „Prepodobne mati Angeline“, kojim rukovodi profesor Ana Bojić, učestvovao je i guslar Goran Perović Cuca.

Besjeda pjesnika iz Dalja

Pjesnik iz slavonskog grada Dalja Đorđe Nešić u prazničnoj besjedi istakao je povezanost tih krajeva sa Crnom Gorom. Sve počinje, rekao je on, i završava se seobama, pa je najveći broj Srba sa područja Pive, Tare i Drine u 16. vijeku naselio Bijelo Brdo i nekoliko naselja u okolini Osijeka i Vukovara. U Dalj planini, istakao je on, 1758. godine zalaganjem mitropolita Pavla Nenadovića, sagrađen je Manastir Uspenija Presvete Bogorodice, koji je danas centralni u Eparhiji osječkopoljskoj i baranjskoj.
– Na današi praznik slavimo Uspenje Jagnjeta i Pastira, ali i Majke svih nas, nositeljice sjemena vječnog života i najviših Božijih i hrišćanskih načela. Ona je kako kaže akatist, ljestvica nebeska kojom siđe Bog. Njeno Uspenije iznad vremena i iznad svih nebesa podsjeća nas da je to i naš ljudski put. O tome nam je najbolji svjedok ikonostas Pivskog manastira na kojem su prvi put, kao prestone ikone, predstavljeni Sv. Simeon i Sv. Sava, ikonostas koji je osveštao Sv. Vasilije Ostroški – rekao je, između ostalog, Nešić.