BAR – Incident koji se desio prije par dana na livadi iza katoličke katedrale, kada se na sredovječnu Baranku obrušio čopor pasa lutalica, ponovo je aktuelizovao ovaj problem u gradu pod Rumijom. Sličnih situacija bilo je i prije ovog, ali su u njima žrtve izbjegle bliži susret sa lutalicama. Ono što je zanimljivo proteklih dana jeste da je zabilježen i napad mačke koja je ujela dječaka, ali i više slučajeva trovanja pasa. Iz NVO „Prijatelji životinja” tvrde da je nepoznato lice otrov ostavilo čak i u dvorištu vrtića.
Prema podacima Doma zdravlja u Baru, za nepunih deset mjeseci u ovom gradu oko 160 osoba ujeli su psi lutalice i mačke. Osobe koje su ujele životinje imaju pravo na novčanu odštetu, a u parničnom postupku oštećeni tuži Opštinu Bar i Komunalno preduzeće zbog neispunjavanja uslova za smještaj lutalica, odnosno nepostojanje azila. Naknada nematerijalne štete za povredu fizičkog i psihičkog integriteta kreće se od 350 do 700 eura.
Na ulicama koliko-toliko građani znaju da se odbrane, ali zabrinjava svakodnevno prisustvo pasa lutalica u dvorištima škola, što predstavlja veliku opasnost za učenika. Na sreću, dosad nije bilo problema, ali se ne zna do kada. Možda odgovor leži kod nadležnih službi, a oni kažu da je bez azila o ovom problemu uzaludno pričati.
Ranije su iz Opštine tvrdili da su za azil obezbijeđena sredstva i čak određene lokacije na Možuri i u Mrkojevićima, ali da se od svega odustalo jer su se pobunili mještani Mrkojevića.
Članica NVO „Prijatelji životinja Bar” Milena Zoranović smatra da pse treba pogledati iz drugog ugla.
– Pisanje novinara prihvatiću kao želju da skrenu pažnju kako bi u rješavanje problema počele da se uključuju i službe ovoga grada, ali i institucije Crne Gore. Zaposleni u tim službama i institucijama i za to primaju platu. Žao mi je ako se osjećaju nelagodno što im se mi, predstavnici NVO, miješamo u posao i ukazujemo da se mora i može na kvalitetan način brinuti o onima koji nisu izabrali da budu na ulici. O onima koji bi radili, ali sem da laju na zvijezde i trče za točkovima, drugo ne znaju, pa zavise od nas koji radimo – kaže Zoranovićeva i podsjeća da je od prve organizovanije akcije kojom bi se skrenula pažnja da se mora rješavati problem pasa na ulicama Bara prošlo oko pet godina.
– Neko je jeftino, politički profitirao i to je sve. Čekajući da se nova lokalna samouprava konstituiše i krene iz početka, valjda to tako treba, na ulicama našeg grada dešavaju se svakodnevna trovanja pasa i mačaka. O tome nema novinarskog izvještavanja da se ne bi „širila panika”. Zamislite turistu koji je prvo šokiran povrijeđenim, bolesnim, napuštenim psima koji bauljaju našim ulicama, a onda još više uplašen primitivizmom i prostaklukom onih koji problem rješavaju trovanjem, šutiranjem, upucavanjem... Svjedok sam mnogih situacija u kojima turisti, iz raznih djelova svijeta, cio odmor posvećuju zbrinjavanju, pomaganju, spasavanju pasa i mačaka sa ulica našeg Bara, ali i iz drugih djelova Crne Gore. Nažalost, slika i osjećaj beznađa koje ponesu sa sobom i šire dalje ne dotiču nikoga iz službi koje Bar promovišu kao turistički grad. Sezona je prošla. Turisti, spasioci i hranioci mnogih mučenika sa ulica evropskog Bara otišli su, a oni su ostali nama da, pomažući im i spasavajući ih, vodimo borbu s vjetrenjačama. Stotine sterilizacija su platili ti isti stranci, a onda su mnoge od tih pasa potrovali građani evropskog Bara. Oni koji nemaju za hleb, ali imaju za otrov. Gospodo, pas nije odabrao život na ulici. On je odbačen i izbačen. Kad država bude finansirala sterilizacije i time pokazala da je odgovorna, tada ćemo svi osjetiti da nam je lakše. I mučenici, nevoljnici na ulicama koji vođeni glađu i instinktima traže spas, i građani koji ih se boje i zaziru od njih, i oni koji pokušavaju da, spasavajući odbačene, pokažu da sve ima lice i naličje, i da se može i mora drugačije, ljudskije – poručuje Zoranovićeva.
D.S.
)){kind=small}
