Srp­ska pra­vo­slav­na cr­kva sla­vi da­nas Pre­o­bra­že­nje Go­spod­nje, pra­znik ko­ji u cr­kve­nom ka­len­da­ru i u na­ro­du ima iz­u­ze­tan zna­čaj. Ovaj ne­po­kret­ni pra­znik, ko­ji se uvi­jek sla­vi 19. av­gu­sta po no­vom, od­no­sno 6. av­gu­sta po sta­rom ka­len­da­ru, obi­lje­žen je cr­ve­nim slo­vom, što ga svr­sta­va me­đu ta­ko­zva­ne za­po­vjed­ne pra­zni­ke.
SPC i nje­ni vjer­ni­ci sve­tim li­tur­gi­ja­ma pro­sla­vlja­ju na ovaj dan uspo­me­nu na do­ga­đaj ko­ji se zbio na Ta­vo­ru, tre­će go­di­ne od po­čet­ka pro­po­vje­di Isu­sa Hri­sta. Ta­da je On, ka­ko ka­že je­van­đelj­sko pre­da­nje, pr­vi put pred oda­bra­nim uče­ni­ci­ma Pe­trom, Ja­ko­vom i Jo­va­nom, po­ka­zao svo­ju bo­žan­sku pri­ro­du pre­po­ru­čiv­ši im da ču­va­ju pre­o­bra­ženj­sku taj­nu do Vas­kre­se­nja i ne klo­nu du­hom u da­ni­ma nje­go­vog stra­da­nja. Za hri­šćan­ski svi­jet smi­sao ži­vo­ta je vje­ra u vas­kr­se­nje, a taj­nu svog vas­kr­se­nja Hri­stos je pr­vi put ob­ja­vio svo­jim uče­ni­ci­ma na Ta­vo­ru, pa otu­da i zna­čaj pra­zni­ka Pre­o­bra­že­nja za pra­vo­slav­no hri­šćan­stvo.
Pre­da­nje, ta­ko­đe, ka­že da je Isus Hri­stos bio una­pri­jed svje­stan da će stra­da­ti za spa­se­nje ljud­skog ro­da i da je svo­je naj­bli­že uče­ni­ke po­zvao „da bu­du svje­do­ci sla­ve nje­go­ve pri­je stra­da­nja na Gol­go­ti”.
Sce­na pre­o­bra­že­nja sa Hri­stom u bi­je­lim ha­lji­na­ma iz­nad Ta­vo­ra sim­bol je vi­si­ne hri­šćan­ske mi­sli. „I za­sja se li­ce Nje­go­vo kao sun­ce i ha­lji­ne Nje­go­ve po­sta­do­še bi­je­le kao sni­jeg…”, za­pi­sa­no je u Je­van­đe­lji­ma po­vo­dom ovog do­ga­đa­ja. Ta­ko­đe, u tom mo­men­tu po­ja­vi­li su se pro­ro­ci Moj­si­je i Ili­ja, ko­ji su go­vo­ri­li sa Hri­stom o nje­go­vom do­la­ze­ćem stra­da­nju u Je­ru­sa­li­mu. To­kom ovog do­ga­đa­ja, ja­vio se Bog Otac, kao što se i ja­vio to­kom Hri­sto­vog kr­šte­nja, kao oblak ko­ji je oba­vio pri­sut­ne i iz ko­jeg se čuo glas: „Ovo je Sin moj lju­blje­ni ko­ji mi je po vo­lji. Nje­ga po­slu­šaj­te”! Čuv­ši te ri­je­či apo­sto­li po­pa­da­še li­cem pre­ma ze­mlji, na­vo­de da­lje sve­ta je­van­đe­lja, a Isus im re­če: „Usta­ni­te i ne boj­te se”. Ka­da su usta­li, vi­dje­li su sa­mo Hri­sta.
U pra­vo­slav­nim hra­mo­vi­ma se na Pre­o­bra­že­nje iz­no­si i bla­go­si­lja no­vi rod gro­žđa i osta­log vo­ća, ko­je se pre­ma pra­vo­slav­nom srp­skom obi­ča­ju, pr­vi put je­de na ovaj pra­znik. Sma­tra­lo se i da je Pre­o­bra­že­nje dan ka­da se po­sljed­nji put ku­pa u ri­je­ka­ma, jer se za ovaj pra­znik ve­zu­je i smje­na go­di­šnjih do­ba. U pred­hri­šćan­sko vri­je­me sla­vi­lo se pre­o­bra­že­nje pri­ro­de, pa se i da­nas u na­ro­du ka­že „pre­o­bra­ža­va se i go­ra i vo­da”.PRI­RE­DI­LA:Ž.J