Raseljeni prištinski Srbi, organizovano, sa dva autobusa, iz Niša i Beograda, kao i interno raseljeni Prištevci iz sela u okolini Prištine, obišli su, na Mitrovdanske zadušnice, djelimično očišćeno gradsko pravoslavno groblje u Prištini. Ponovo su oskrnavljeni pojedini spomenici.
Paroh prištinski, jerej Saša Mitrović, koji je služio pomen, rekao je novinarima da je na groblju ista slika kao i za prošle Zadušnice.
-Iako uredno svake godine nadležnima dostavljamo zahtjeve da se groblje redovno čisti, i ove godine je dio groblja očišćen, a dio je zarastao u razno rastinje - rekao je Mitrović.
On je pozvao raseljene Srbe da ne izmještaju posmrtne ostatke svojih srodnika, jer su radnici rekli novinarima da su rođaci odnijeli posmrtne ostatke svog upokojenog srodnika u mjesto gdje oni danas žive.
Raseljena Prištevka Verica Ristić rekla je za Betu da su Ristići stara srpska porodica koja u Prištini živi oko 400 godina.
-Ovdje iza stare kapele su grobovi svih predaka mog supruga. Za prošle Zadušnice sve je bilo tu. A, evo danas su ti grobovi oskrnavljeni. Porušeni su stari kameni spomenici. Takav kamen više ne može da se nađe. To je strašno vandalstvo- rekla je za Betu Ristićeva.
Pjesnikinja, Radmila Todić Vulićević, raseljena Prištevka, rekla je da su na gradskom prištinskom groblju pored Srba sahranjeni i pripadnici drugih naroda.
Prema njenim riječima ima tu i Rusa, katolika Albanaca koji se u poslednje vrijeme sahranjuju na posebnoj parceli, a tu je i novo jevrejsko groblje.
-Tu u centralnom dijelu nalazi se i spomen- kosturnica učesnicima Velikog rata. Naš veliki solunac Trajko Dimitrijević sedam godina se trudio da dobije od opštine 5 ari prostora da bi napravio spomen-kosturnicu svojim palim ratnim drugovima, kao i spomenik zahvalnosti svojim saborcima, francuskim vojnicima. To je učinjeno 1984. kada su postavljena ta dva spomenika. Poslednjih godina vidimo da tu niču neki novi spomenici, kao što je spomenik nekom za nas nepoznatom austrijskom vojniku. Mi ne znamo ko je to postavio. A ove godine je nikao i jedan spomenik kao stijena francuskim vojnicima, a da mi ponovo o tome ne znamo ništa. Ali tu se vijori zastava Francuske i mi se nadamo da je to ono prijateljstvo naših slavnih ratnika - rekla je novinarima Todić Vulićević.
Zagorka Mirković je rekla za Betu da je i njena porodica starosjedilačka prištinska porodica koja je poslije sukoba raseljena u Niš.
-Od raznog rastinja jedva smo sin i ja uspjeli da priđemo grobu koji, na sreću, nije razrušen kao drugi oko njega. Sva sam izgrebana od raznog trnja. I pored svega, vratila bih se jer u Drinskoj ulici u Prištini još uvijek je naša kuća, ali mi ne znamo ko sada živi u njoj. Vratili bismo se ako bi situacija bila kao prije rata- rekla je Mirkovićeva.
I njen sin Aleksandar Mirković, koji je sa šest godina odveden u izbjeglištvo, rekao je za Betu da bi se vratio u rodni grad ako bi uslovi za život bili isti kao u drugim evropskim zemljama.
Raseljeni prištinski Srbi iz Beograda rekli su za Betu da su obaviješteni da u Opštini Priština postoji spisak imena raseljenih Srba, kao i zahtjev za povratak u grad. (N1)