U svje­tlo­sti Hri­sto­vog ro­žde­stva tri osnov­ne zem­ne, ljud­ske stvar­no­sti do­bi­ja­ju vječ­ni smi­sao i zna­če­nje. Te tri stvar­no­sti Cr­kva Bož­ja osve­ću­je i pro­sla­vlja upra­vo uoči Bo­ži­ća kao Dje­tinj­ce, Ma­te­ri­ce i Oce. U svje­tlo­sti Bo­go­mla­den­ca, Bo­go­maj­ke i ne­be­skog Oca, ro­đe­nje dje­te­ta, ma­te­rin­stvo i očin­stvo zem­no po­sta­je sve­to troj­stvo, sve­ti­nja nad sve­ti­nja­ma ljud­skog ne­bo­zem­nog ži­vo­ta. Po­stav­ši Di­je­te „naj­ljep­ši iz­me­đu si­no­va ljud­skih”, ka­ko ga na­zi­va pro­rok Bož­ji još pri­je Nje­go­vog Ro­đe­nja, On svo­jim Ro­đe­njem osve­ću­je taj­nu sva­kog za­če­ća dje­te­ta i ro­đe­nja. Otu­da sva­ki abor­tus – če­do­mor­stvo pred­sta­vlja ne sa­mo čo­vje­ko­u­bi­stvo, ne­go i hri­sto­u­bi­stvo, bo­go­u­bi­stvo, ka­zao je u bo­žić­noj po­ru­ci ar­hi­e­pi­skop ce­tinj­ski mi­tro­po­lit cr­no­gor­sko-pri­mor­ski Am­fi­lo­hi­je.
– Za­to ni­je slu­čaj­no da je če­do­mor­stvo oza­ko­nje­no upra­vo u vre­me­ni­ma ate­i­za­ci­je ljud­skog ro­da. Otu­da ni­je ču­do da se u tim istim vre­me­ni­ma pra­znik maj­ke za­mje­nju­je pra­zno­va­njem „že­ne” („da­nom že­na”), tj. ne­čim bez­lič­nim.
Ma­te­rin­stvom, pak, kao bo­go­ma­te­rin­stvom Pre­sve­te Dje­ve i sam Bog po­sta­je naš Bo­žić Ba­ta, a kroz nje­ga i sva­ko di­je­te naš brat i vječ­ni sa­brat. Kao što je sva tvo­re­vi­na Bož­ja – ra­di­o­ni­ca ži­vo­ta, ta­ko, iz­nad sve­ga, ma­te­rin­ska utro­ba, utro­ba že­ne je stvo­re­na da bu­de ra­di­o­ni­ca ži­vo­ta tj. maj­ka i to ra­di­o­ni­ca vječ­nog, be­smrt­nog ži­vo­ta. Uni­šta­va­njem pri­ro­de oko nas li­ša­va­mo je nje­nog bo­go­da­nog smi­sla; ubi­ja­njem za­če­te dje­ce ma­te­ri­na utro­ba se pre­tva­ra u ra­di­o­ni­cu smr­ti – na­vo­di se u po­sla­ni­ci.
Pre­ma ri­je­či­ma mi­tro­po­li­ta Am­fi­lo­hi­ja, bit­no je i to što je u ro­đe­nju od Pre­sve­te Dje­ve spo­je­na djev­stve­nost i ma­te­rin­stvo „kao što je pred­vječ­no ro­đe­nje Bo­ga, Je­di­no­rod­nog Si­na Bož­jeg, bi­lo djev­stve­no, cje­lo­mu­dre­no, ta­ko je i Nje­go­vo tje­le­sno Ro­đe­nje djev­stve­no”.
– Ta­ko su ze­malj­sko ma­te­rin­stvo i očin­stvo, kao taj­na ro­đe­nja za vječ­nost, od­sjaj tog ne­be­skog ro­đe­nja i „bo­go­ma­te­rin­stva”. Bo­žan­sko svoj­stvo ra­đa­nja po­sta­je i svoj­stvo ljud­ske pri­ro­de. Pol­nost, kao i dru­ga pri­rod­na zem­na svoj­stva čo­vje­ko­va, ni­je za vječ­nost („ko­ji se udo­sto­ji­še do­bi­ti onaj vi­jek i vas­kr­se­nje iz mr­tvih ni­ti se že­ne ni uda­ju” /Lk. 20, 35/, po Hri­sto­voj ri­je­či), ona je sa­mo u funk­ci­ji, kao i sva pri­ro­da ono­ga što je vječ­no, ra­đa­nja za vječ­nost. Ta­ko je i Dje­va Bo­go­ro­di­ca, na ne­be­ski na­čin po­sta­la maj­ka. Otu­da i oni ko­ji tje­le­sno ne ra­đa­ju, a ra­đa­ju i ra­đa­ju se du­hov­no, po­sta­ju oče­vi i maj­ke, po uzo­ru na Pre­sve­tu Dje­vu. Mno­ge djev­stve­ni­ke i djev­stve­ni­ke na­zi­va­mo oče­vi­ma i maj­ka­ma. To zna­či da za­i­sta mu­ško i žen­sko, pol­nost, ni­je­su vječ­ne ka­te­go­ri­je, u Car­stvu ne­be­skom „ne­ma vi­še mu­škog i žen­skog… jer ste svi je­dan `čovjek` u Hri­stu Isu­su” (Gal. 3, 28). U to­me se sa­sto­ji „ne­is­tra­že­no bo­gat­stvo Hri­sto­vo” i „ustroj­stvo taj­ne od vječ­no­sti sa­kri­ve­ne u Bo­gu, ko­ji je sa­zdao sve kroz Isu­sa Hri­sta” (Ef. 3,9)”, dok ne do­stig­ne­mo svi u je­din­stvo vje­re i po­zna­nja Si­na Bož­je­ga, u čo­vje­ka sa­vr­še­na, u mje­ru ra­sta pu­no­će Hri­sto­ve (Ef. 4, 13). Sve, da­kle, iz­vi­re i ra­đa se iz „Oca ko­ji je na ne­be­si­ma”, tj. iz ne­be­skog očin­stva. Bez Bo­ga kao Oca sve je bez­lič­no, ka­ko u bo­žan­stvu, ta­ko i u tvo­re­vi­ni. Otu­da i ljud­ska pri­ro­da, za­sno­va­na sa­mo na tje­le­sno­sti i pri­rod­no­sti, li­še­na je lič­no­sno­sti, pod­vrg­nu­ta pro­la­zno­sti i obez­li­če­nju, bi­lo da se ra­di o mu­škom ili žen­skom na­če­lu ili o „tre­ćem ro­du” o ko­me se da­nas bez­um­no go­vo­ri. Ni­je, da­kle, ni ma­lo slu­čaj­no, što su obez­bo­že­ne ubi­ce ne­be­skog očin­stva u XX vi­je­ku po­sta­le oce­u­bi­ce, ma­te­ro­u­bi­ce i dje­te­u­bi­ce. Ta­ko i da­na­šnji hu­ma­ni­zam ko­ji se te­me­lji na ra­zo­va­plo­će­nju Bo­ga Lo­go­sa, na nje­go­vom svo­đe­nju na „de­da mra­za”, na od­ri­ca­nju od Nje­ga kao Bo­žić Ba­te, da­ro­dav­ca vječ­ne bo­go­čo­vječ­ne mla­do­sti, obo­go­tvo­ru­je dje­te­u­bi­stvo, ma­te­ro­u­bi­stvo i oce­u­bi­stvo, stre­me­ći da uni­šti ovo sve­to troj­stvo, tj. di­je­te, maj­ku i oca, ko­je je sli­ka i obraz ne­be­skog Bo­ga Lju­ba­vi, Oca i Si­na i Du­ha Sve­to­ga – ka­zao je mi­tro­po­lit Am­fi­lo­hi­je po­ru­ču­ju­ći „Va­i­sti­nu se Hri­stos Bo­go­čo­vjek ro­di”.Z.P.