Organizacija porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila Istočno Sarajevo ni nakon 26 godina od početka građanskog rata u BiH nije dobila zvaničan odgovor o tome kakva je sudbina 180 sarajevskih Srba, za čijim se posmrtnim ostacima bezuspješno traga.
-Mi nismo posustali, ne smijemo stati, a na umor smo navikli. U Sarajevu, gradu iz kojeg smo morali da odemo, mi još uvijek tražimo naše najmilije… Čekamo na njih, da im vratimo identitet, njihova časna imena i prezimena, pa da ih dostojno sahranimo- rekla je predsjednica odbora Milka Kokot.
Ona je za Srnu ponovo predočila neka od svjedočenja članova porodica koji i danas trpe bolne rane iz nedavne prošlosti zbog stradanja najmilijih početkom i tokom rata u Sarajevu i okolini.
Potresna su njihova sjećanja na srpska stratišta u Sarajevu, pojedinačne i masovne grobnice, izmještanje tih grobnica s ciljem prikrivanja zločina nad srpskim civilima, kao i masovni egzodus sarajevskih Srba po okončanju rata, prouzrokovan strahom od represije tadašnjih muslimanskih vlasti u Sarajevu.
Kokot tvrdi da su najbolniji događaji vezani za tretman Srba u sarajevskim bolnicama, kojima su gazdovale muslimanske vojne formacije, zatim nestanak i stradanja Srba u privatnim i vojnim zatvorima i logorima u gradu.
Tu su i stradanja u Trnovu, Brezi, Visokom, Ilijašu, naseljima Hrasnica, Buća Potok i Dobrinji, ili u kafiću „Borsalino“, školama „Simon Bolivar“, „Pavle Goranin“, kao i u selu Ledići kod Trnova.
Posebno stravične priče vežu se za smrt Srba koji su skončali u jami „Kazani“.
Milka Kokot napominje da organizacija svih ovih godina insistira na tome da, i pored svih institucionalnih i vaninstitucionalnih prepreka koje otežavaju proces traženja i identifikacije nestalih, vlasti i institucije u Republici Srpskoj ne smiju odustati od obilježavanja datuma i mjesta stradanja Srba tokom rata u BiH.
Inspektor u Ministarstvu unutrašnjih poslova Republike Srpske Simo Tuševljak, stručnjak za oblast istraživanja ratnih zločina, više puta dosad je ponavljao i upozoravao na skandaloznu činjenicu da je pripadnicima „Patriotske lige“, „Zelenih beretki“ i drugih paravojnih jedinica pod kontrolom muslimanskih vlasti u Sarajevu priznato pravo učešća u ratu od aprila 1991. godine, iako je BiH tada bila u sastavu SFRJ.
-Jasno je da su se oni već tada spremali za rat, jer su muslimani u BiH, mnogo prije nego što je došlo do organizovanja srpskog naroda, krenuli u pripreme za tragične sukobe na ovim prostorima i izlazak iz Jugoslavije. Bošnjaci su tada javno proklamovali da su za ostanak BiH u SFRJ, a zapravo su se tajno i uveliko pripremali za secesiju i moguće sukobe- podsjeća Tuševljak.
Istovremeno, Hrvatska je 1991. godine rat koji se već vodio na njenoj teritoriji prenijela u BiH, a po zapadnoj Hercegovini već tada su hodali pripadnici hrvatske vojske, njenog HOS-a i paravojnih jedinica, koji su krajem 1991. i početkom 1992. godine izveli napade na nebranjena srpska sela Ravno, Kupres i Sijekovac.
-Zbog toga, ne treba samo Sarajevo vezati za početak rata u BiH, jer se to desilo na mnogo širem području BiH- navodi Tuševljak.
On podsjeća da je 4. aprila 1992. godine u policijskoj stanici u Sarajevu mučki ubijen policajac Pero Petrović, Srbin, koji je upravo tog dana priveo jednog sarajevskog kriminalca.
Istog dana u napadu na Policijsku školu na Vracama ubijeni su srpski specijalci Mile Lizdek i Milorad Pupić, ranjeni su Duško Jević, Miodrag Repija i Risto Lubura, a povrijeđen Milorad Marić.
U toku borbi, od neprijateljskih hitaca poginula su i tri srpska civila, stanovnika Vraca, a dvoje je ranjeno.
-Još 3. aprila su,,Zelene beretke‘‘ zauzele sve policijske stanice u Sarajevu, osim onih na Ilidži i u Ilijašu- podsjeća Tuševljak.
(Srna)

Prikrivaju terorističke akcije i prijetnje

Ekspert za borbu protiv terorizma Dževad Galijašević u ranijoj izjavi za Srnu konstatovao je da „političko i vjersko nasljeđe bivšeg bošnjačkog lidera Alije Izetbegovića, pa i njegovo biološko nasljeđe u vidu sina Bakira, snažno opterećuje BiH i uvijek može biti faktor izazivanja novog sukoba i stalne nestabilnosti“.
Prema njegovim riječima, u bezbjednosnom sektoru BiH primjetno je potpuno prikrivanje terorističkih akcija i terorističke prijetnje, što je i danas veoma aktuelno.