Dani ruske duhovnosti i kulture preksinoć su nastavljeni programom „Pjesnici Crne Gore u slavu zlatnog doba ruske poezije” koji je realizovan u Herceg Novom. Pjesnici: Milica Bakrač, Milica Kralj, Višnja Kosović, Milutin Mićović, Bećir Vuković, Novica Đurić, Radomir Uljarević i Budimir Dubak riječju su branili razum od pustošenja u želji da očuvaju stare i stvaraju nove vrijednosti. Boriti se stvaranjem, radom, znanjem i kulturom, ali i trpljenjem i strpljenjem bila je njihova poruka.
– Molimo se poezijom večeras, mi srpski pjesnici Crne Gore, vaskrslom Gospodu, da ukrijepimo nepresušnu ljubav prema mnogo nastradaloj majci Rusiji i njenoj besmrtnoj duhovnosti i kulturi. Neka ne prestaje nikad zlatno doba ruske poezije i zlatno doba našeg prijateljstva – poručio je Budimir Dubak u ime pjesnika.
On je dodao da se „Dani ruske duhovnosti i kulture u Herceg Novom”, održavaju u vrijeme kada proslavljamo najradosniji hrišćanski praznik – Vaskrs.
– Pravoslavlje je temelj na kojem počiva cijela monumentalna građevina ruske i srpske kulture. Otuda je razumljivo što su ovakvi kulturni praznici nezamislivi bez učešća pisaca, izuzetnih stvaralaca, članova Udruženja književnika Crne Gore. Svi ovi pjesnici su prevođeni na ruski jezik, ili su i sami prevodili rusku poeziju na srpski. Duboke su i stare veze između ruske i srpske književnosti. O tome su napisane mnoge studije. O tome svjedoče brojna književna djela. Ali, ono što određuje književni i duhovni odnos između Rusije i Crne Gore, utemeljio je genijalni pjesnik i mitropolit, Lovćenski Tajnovidac Petar II Petrović Njegoš. Ne samo što je 1833. godine zavladičen u Sankt Peterburgu, u prisustvu ruskog cara, već je Njegoša kao pisca, uz srpsku, odredila i ruska književnost na čelu s Puškinom, i ruski jezik, na kojem se upoznao s najvećim klasičnim djelima čovječanstva. Stoga slobodno možemo da kažemo kako ni „Gorski vijenac” ni „Luča mikrokozma” ne bi dostigli planetarne književne domete bez Njegoševe lektire, koja je bila pretežno na ruskom jeziku – rekao je, između ostalog, Dubak.
Iz pjesme u pjesmu pjesnici su potvrdili svoj autentičan glas - Milica Bakrač je kazivala „Krimsko pismo” i „Sonet Rusiji”; o osjećanju ljubavi prema ruskoj književnosti i „Liniji života i subini” nadahuto je pričao Milutin Mićović. Kroz stihove Bećira Vukovića „Dolazak jagnjeta” i „Tragajući za Hristovim krstom” osjetila se tiha lirika u kojoj se miješaju zvuci i boje života i vjere. Zasebno i vrlo visoko mjesto u našoj poeziji potvrdila je Milica Kralj pjesmama „Crkva vezilja” i „Svetobolna pesma Puškinu”. Jezgrovito i refleksivno, podstaknut viđenim i doživljenim kazivo je stihove Uljarević o Hemingveju. O Puškinu i Rusiji ispisao je stihove Novica Đurić... Slijedeći unutrašnje impulse i iskustvo nenadmašno slikovito pjesnikinja i filozof Višnja Kosović je pred sugrađanima kazivala „Rusku poetiku u riječ” i izrecitovala „Puškin se obraća Žoržu d` Antesu”.
Ovaj pjesnički medaljon u galeriji „Josip Bepo Benković”, gdje je u toku izložba o Romanovima, efektno je zatvoren pjesmom čovjeka koji je i otvoro veče – Budimira Dubaka „Končina Romanovih”.
U muzičkom dijelu programa nastupio je hor „Sveti Sava” Crkvene opštine topaljsko – hercegnovske.Z.Š.