Do 2009. godine, kada je na Dizdarici kod Herceg Novog otvoren azil za napuštene pse kojim gazduje Čistoća DOO, na ulicama grada nalazilo se 900 pasa, na čije prisustvo su se građani konstantno žalili. Zahvaljujući velikom naporu zaposlenih, na čelu sa Borivojem Bonićem, direktorom Čistoće, broj zbrinutih pasa se nakon otvaranja azila kretao oko 100 na godišnjem nivou.
Iako kubure sa finansijskim sredstvima koje im Opština Herceg Novi iz budžeta godišnje opredjeljuje u iznosu od 20.000 eura, što je daleko od dovoljnog za human odnos prema životinjama, za razliku od opština Kotor i Tivat, koje za rad njihovih azila iz budžeta izdvajaju 75.000 eura, zaposleni se dovijaju na razne načine da premoste probleme. Akcenat stavljaju na veliki napor da se psi udome, pa se procenat udomljavanja trenutno kreće između 16 i 17 odsto.Bonić je istakao da pomenutim procentom nije zadovoljan i da je potrebno povezati se s jakim NVO, koje imaju snažan prodor na inostrano tržište, kada je riječ o udomljavanju pasa. Osim toga, prije nekoliko godina pokrenuli su sajt, na kojem svi zainteresovani mogu pogledati fotografije pasa, njihove karakteristike, starost, pasminu. Takođe, na sajtu se mogu naći i formulari za one koji žele finansijski pomoći rad azila.Naredne godine planiraju da svakog vikenda na javnim površinama ponude pse mlađih kategorija na udomljavanje.
-Trenutno su u azilu zbrinuta 223 psa. Kada je riječ o sredstvima koja dobijamo iz budžeta, ona su zaista nedovoljna. No, taj manjak od 50 odsto, koliko je neophodno da se psi tretiraju na human način, nadoknađujemo zahvaljujući pomoći naših privrednika, odnosno proizvođača mesa, koji otpatke izdvajaju za azil. Poznato je da najveći trošak svakog azila predstavlja nabavka hrane za pse. Pored hrane, potrebne su i donacije u vidu veterinarskih potreba, injekcija i vakcina, zrnaste hrane… Koliko je važna finansijska potpora, potvrđuje podatak da minimalni godišnji troškovi azila prelaze 44.000 eura. Mi smo jedini azil koji ima zaposlenog veterinara i koji direktno od prve faze pa nadalje isprati svakog psa- kazao je Bonić.
On je istakao da je najveći pomak u radu azila napravljen 2014.godine, kada su uspjeli da se izbore da na oko 450 kvadrata postave dodatnih 20 pojedinačnih boksova za pse, pet grupnih boksova za ženke i mladunce, kao i dva izolaciona za oboljele životinje i da dobiju kvalitetniju veterinarsku obradu. Realnost je da azil na Dizdarici može zbrinuti 100 jedinki.
Da se zaposleni nerado odriču pasa, svjedoči i podatak da često drže pse u u azilu i preko 120 dana, van zakonskog roka. Bonić naglašava da se ovdje ne radi samo o pitanju savjesti, već i o krajnjoj neodgovornosti ljudi prema sopstvenim kućnim ljubimcima.
Iako, pohvale na račun rada hercegnovskog azila pljušte ne samo od Udruženja za zaštitu životinja, resornog ministarstva i brojnih inspekcija, pomoć građana ne samo da stiže podjednakim intenzitetom već oni pokazuju sve manje brige za ljubimce, pa na hercegnovskim oglasnim tablama redovno osviću oglasi s obavještenjem da je pas izgubljen.
Tokom ove sezone na hercegnovskim ulicama bilo je primjetno više rasnih pasa sa ogrlicama, koje su vlasnici ili ostavili ili izgubili usljed nebrige, odnosno nepoštovanja zakona da se pas mora držati na povodcu tokom šetnje. Iz „Čistoće“ su, preko Komunalne policije, podnijeli više prekršajnih prijava protiv poznatih vlasnika, koji su napustili svoje kućne ljubimce.K.M.
Saradnja s NVO mora biti bolja
Govoreći o saradnji sa NVO sektorom, priznaje sopstvenu grešku.
-Iskreno, problem nije u njima nego u nama. Mi tražimo i moramo tražiti pomoć jakih NVO, pa neka nas i kontrolišu, oni imaju prodorkad je riječ o udomljavanju pasa u inostranstvu, što svakako treba da iskoristimo, jer nas taj dio posebno interesuje- kaže Bonić.
)){kind=small}
