Programski segment Međunarodnog književnog festivala „Odakle zovem” – „Katedrala” preksinoć je pružio publici mogućnost da čuje stavove dvojice pozorišnih režisera Zlatka Pakovića i Ivana Vuka Torbice. Tačnije njihovu ocjenu pozorišne i političke scene u regionu i Beogradu, ali i zakulisnih igara koje prate rad institucionalnih teatara, kao i formalnih i-li neformalnih pozorišnih trupa. S njima je razgovarala glumica Varja Đukić, menadžerka festivala, koja ih je na početku predstavila kroz njihove predstave. Iako reditelji ne pripadaju istoj generaciji, i samim tim ne dijele ista iskustva, činjenica da pripadaju istoj kulturi, u najširem značenju riječi, očigledno, dovodi i do nekih sličnosti u stavovima. Naročito kritičkim i-li angažovanim u odnosu na mejnstrim. Zato ne čudi što se tokom razgovora kao informacija pojavljuje činjenica da su se obojica susretali sa zabranom i skidanjem njihovih predstava s repertoara. Zato se tokom razgovara, u većoj ili manjoj mjeri nametalo i pitanje postojanja – nepostojanja kulturne politike, kao i politike uopšte. Tačnije, vladajućeg političkog okvira koji diktira uslove za djelovanje uopšte, pa i u kulturi. No, Paković se opredijelio za vaninstitucionalno djelovanje, dok Torbica smatra da se njegovo mjesto nalazi u instituicionalizovanim pozorišnim kućama.
– Kada sam otkrio vaninstitucionalno, ja sam otkrio šta je za mene režija, šta mogu da budem za teatar, i što za mene znači teatar, i kako mi u tom sadejstvu možemo nešto značiti za onu grupu ljudi do koje je meni stalo, a koja može da bude jezgro ozbiljnih promjena. Jer, uvijek počinje od jedne grupe, a ja pokušavam da se formira ta grupa. To je po meni smisao, i u tome se dobro osjećam. I sve tegobe koje zbog toga trpim to je jasno, i to je dobro. Mislim da autor mora da dijeli sudbinu svojih djela – rekao je između ostalog Paković, dodajući – „ili ćeš izabrati karijeru ili sudbinu”.
Festival je završen juče s nekoliko književnih programa.Ž.J.
U teatru, u instituciji
Nasuprot Pakoviću Torbica kaže:
– Vjerujem da moj pristup teatru jeste institucionalan i da meni jeste mjesto u institucijama. Volio bih da u nekom trenutku osjetim privilegiju koju ima Paković da radiš s ljudima s kojima apsolutno želiš raditi, ali volio bih da se to desi na uzorku ansambla. Da bi se to desilo naše pozorišne kuće trebale bi djelovati kao institucije, da budu na toj razini – kaže Torbica između ostalog, naglašavajući da je nedostatak takvog stanja rezultat urušavanja kulture i njenog postavljanja na periferiju privilegija, ne samo politike već i građanskog života.
Komentari
Komentari se objavljuju sa zadrškom.
Zabranjen je govor mržnje, psovanje, vrijedjanje i klevetanje. Nedozvoljen sadržaj neće biti objavljen.
Prijavite neprikladan komentar našem
MODERATORU.
Ukoliko smatrate da se u ovom članku krši Kodeks novinara, prijavite našem
Ombudsmanu.
)){kind=small}
