Sti­ho­vi­ma po­sve­će­nim Bo­gu, ma­na­sti­ri­ma, pra­vo­sla­vlju, sve­ci­ma, mo­li­tvi i kr­stu pje­sni­ci su sla­vi­li vje­ru na ve­če­ri du­hov­ne po­e­zi­je ko­ja je upri­li­če­na u Knji­ža­ri Ma­ti­ce srp­ske – Dru­štva čla­no­va u Cr­noj Go­ri.
Ve­če je pje­smom otvo­rio hor Srp­skog pje­vač­kog dru­štva ,,Sve­to­sav­nik” iz Pod­go­ri­ce pod di­ri­gent­skom pa­li­com Alek­san­dre Mi­ju­ško­vić, na­kon če­ga je pro­to­je­rej Pre­drag Šće­pa­no­vić odr­žao be­sje­du i bla­go­slo­vio skup.
– Sva­ka po­e­zi­ja, ka­ko re­če knji­žev­ni kri­ti­čar Pe­ri­vo­je Po­po­vić je du­hov­na. Za­i­sta ima i one po­e­zi­je ko­ja je sa­ma se­bi do­volj­na, ,,umjet­nost ra­di umjet­no­sti”, ali sva­ka istin­ska po­e­zi­ja je če­žnja ka Bo­gu. Ka­ko je go­vo­rio Sar­tr, čo­vjek i Bog su dva bro­da ko­ja se sret­nu ne­gdje na mo­ru, svir­nu je­dan dru­gom, po­zdra­ve se ili ne po­zdra­ve. To je ta eg­zi­sten­ci­ja ni­hi­li­zma ili ate­i­zma. Za nas je Bog bli­ži ne­go va­zduh ko­ji di­še­mo – ka­zao je sve­šte­nik Šće­pa­no­vić. On je do­dao da sto­ga u Pra­vo­slav­noj cr­kvi, i uop­šte u Bi­bli­ji, po­seb­no mje­sto pri­pa­da upra­vo bo­žan­stve­noj po­e­zi­ji psal­mo­poj­ca ca­ra Da­vi­da.
– Nje­go­vi psal­mi su za­i­sta ti­ši­na du­še. Sve­ti Jo­van Zla­to­u­sti, naj­ve­ći pro­po­vi­jed­nik hri­šćan­stva je re­kao ,,bo­lje da sun­ce pre­sta­ne da gri­je, ne­go da psal­mi pre­sta­nu da se či­ta­ju”. Ta­ko da je sva­ka istin­ska po­e­zi­ja tra­že­nje Bo­ga, ne bi li ga se i do­ta­kli. Čo­vjek u ovom svi­je­tu osje­ća tu pra­zni­nu, vječ­nu no­stal­gi­ju za onom otadž­bi­nom iz ko­je je is­tje­ran, za ne­be­skom otadž­bi­nom – ka­zao je Šće­pa­no­vić. On je do­dao da du­hov­na po­e­zi­ja ople­me­nju­je i di­že iz­nad ča­mo­ti­nje.
– Sve­ta li­tur­gi­ja i sva du­hov­na po­e­zi­ja ko­ju su pi­sa­li pi­sci dvi­je hi­lja­de go­di­na, a pi­sa­će do dru­gog Hri­sto­vog do­la­ska, je­ste upra­vo mo­li­tva i na ne­ki na­čin du­hov­no pri­če­šće, kao uče­šće u vječ­nom ži­vo­tu – ka­zao je Šće­pa­no­vić.
Skup je po­zdra­vio i pred­sjed­nik Udru­že­nja knji­žev­ni­ka Cr­ne Go­re No­vi­ca Đu­rić, ko­ji je pod­sje­tio da će UKCG na­red­ne go­di­ne, za­jed­no sa ča­so­pi­som ,,Stva­ra­nje” na­vr­ši­ti 70 go­di­na po­sto­ja­nja.
– To je je­dan od naj­zna­čaj­ni­jih ju­bi­le­ja u po­rat­noj, onoj Ju­go­sla­vi­ji. Sva du­hov­nost i pe­ri­o­di­ka jed­nog na­ro­da, sve ono što je na­sta­lo na srp­skom je­zi­ku i ći­ri­lič­nom pi­smu, iše­ta­lo se iz tih dvo­ra Udru­že­nja i uše­ta­lo na stra­ni­ce ,,Stva­ra­nja”. To ni­je bio ča­so­pis, već naj­bo­lja knji­ga ko­ja se de­ce­ni­ja­ma ob­ja­vlji­va­la na ovim pro­sto­ri­ma – pod­sje­tio je Đu­rić.
Uče­sni­ci ve­če­ri bi­li su pje­sni­ci Bo­žo Vu­čić Bo­žan, Pe­ri­vo­je Po­po­vić i Vje­ra Ba­bić Sa­bo ko­ji su ka­zi­va­li svo­ju po­e­zi­ju u vi­še kru­go­va, a pu­bli­ka na­gra­đi­va­la apla­u­zi­ma.
Ve­če du­hov­ne po­e­zi­je, či­ji je mo­de­ra­tor Mi­loj­ka Ban­du­ka Jo­vo­vić, odr­ža­lo se po dru­gi put, na ini­ci­ja­ti­vu pje­sni­ka Bo­ža Vu­či­ća Bo­ža­na, a za­vr­še­no je sve­ča­no, uz pje­smu ho­ra ,,Sve­to­sav­nik”.
A.ĆU­KO­VIĆ


Du­hov­nost u sva­kom tre­nut­ku

– Mo­gu sa­mo da po­že­lim da u mo­li­tvi i do­broj ri­je­či svi pro­na­đe­mo na­šu du­hov­nost, da se do­brim da­ri­va­mo i da do­bro dru­gi­ma či­ni­mo i da ta­ko vje­ru­je­mo da smo u du­hov­no­sti u sva­kom tre­nu, ka­ko to ne bi­smo či­ni­li od ve­če­ri do ve­če­ri po­e­zi­je – ka­zao je knji­žev­nik No­vi­ca Đu­rić.