Ka­da se iz­u­sti i sa­mo ime Vlaj­ko Ću­la­fić ot­kri­va se bla­go­rod­ni i ple­me­ni­ti lik pje­sni­ka, pro­za­i­ste, sa­ti­ri­ča­ra, no­vi­na­ra, ured­ni­ka, ali pri­je sve­ga go­spod­stve­nog i je­din­stve­nog čo­vje­ka, po­ru­či­le su nje­go­ve ko­le­ge po pe­ru u okvi­ru ovo­ne­djelj­na Tri­bi­na ,,Ri­ječ”, Udru­že­nja knji­žev­ni­ka Cr­ne Go­re, ko­ju su po­sve­ti­li sje­ni­ma ovog, ne­dav­no pre­mi­nu­log knji­žev­ni­ka.
- Ka­da se pro­zbo­ri nje­go­vo ime is­pred nas kao da za­si­ja i osvi­je­tli nas ri­jet­ka du­šev­nost, do­bro­ta i ne­zlo­bi­vost, oso­bi­ne te­ško su­sre­tlji­ve i do ne­pre­po­zna­va­nja za­tu­re­ne u ovom vre­me­nu. Ću­la­fić, bo­nik od te­ške bo­le­sti, i u po­sljed­njem su­sre­tu ka­da je pri­je go­di­nu da­na pri­mao ,,Vi­dov­dan­sku po­ve­lju” Tri­bi­ne ,,Ri­ječ” UKCG, ri­je­či­ma za­hval­no­sti iz­ra­zio je naj­du­blju su­šti­nu oso­be­nog po­gle­da na ži­vot i smrt, po­gle­da upe­re­nog ne pre­ma vla­sti­toj bolj­ci već pre­ma na­gri­za­ju­ćoj bolj­ci ko­ja pre­du­go mu­či naš rod – ka­za­la je pje­sni­ki­nja Mi­li­ca Kralj, ured­ni­ca tri­bi­ne.
Pred­sjed­nik UKCG No­vi­ca Đu­rić, is­ta­kao je da je ,,oba­ve­za svih nas da svje­do­či­mo isti­nu o oni­ma ko­ji su do ju­če bi­li me­đu na­ma i osta­vi­li zna­ča­jan trag po­put Vlaj­ka Ću­la­fi­ća”.
- Vi­jest o nje­go­voj smr­ti za­te­kla me u Si­bi­ru. Pro­sto ni­je­sam mo­gao vje­ro­va­ti. On je bio mo­nah me­đu pi­sci­ma, čo­vjek ko­ji je ci­je­lim stva­ra­la­štvom pri­pa­dao cr­kvi i vje­ro­vao da sve što stva­ra mo­ra bi­ti obo­že­no – ka­zao je Đu­rić.
Knji­žev­nik Bu­di­mir Du­bak ka­zao je da je sa Ću­la­fi­ćem bio sta­ri pri­ja­telj, te da su to pri­ja­telj­stvo na­sli­je­di­li još od oče­va.
- Vlaj­ko je za ži­vo­ta bio pri­mjer skrom­no­sti i čo­vjek ko­ji je iz­bje­ga­vao da o se­bi ka­že i jed­nu je­di­nu ri­ječ. Soj ljud­ski na ko­ga se mo­glo oslo­ni­ti u sva­kom tre­nut­ku, čo­vjek ko­ji je do po­sljed­njeg da­ha slu­žio ve­li­kom ko­sov­skom za­vje­tu. Svi­ma je i osta­vio za­vjet da su u ovim vre­me­ni­ma sve raz­mi­ri­ce, su­je­te, po­je­di­nač­ne am­bi­ci­je i po­tre­be ni­štav­ne na­spram in­te­gral­ne du­hov­no­sti srp­skog na­ro­da – ka­zao je Du­bak.
Ri­je­či hva­le imao je i knji­žev­nik Be­ćir Vu­ko­vić, ko­ji je pod­sje­tio i na Ću­la­fi­ćev an­ga­žman pri cr­kvi.
- Dra­go­lju­ba Šće­ki­ća, Rat­ka De­le­ti­ća, Dra­gi­šu Madž­ga­lja i Vlaj­ka Ću­la­fi­ća vi­še ne­go ne­ke dru­ge pi­sce ve­zi­vao je ma­na­stir Đur­đe­vi Stu­po­vi. Bi­će ve­li­ki iza­zov na­sta­vi­ti nji­ho­vo dje­lo – ka­zao je Vu­ko­vić. Knji­žev­nik i knji­žev­ni kri­ti­čar Pe­ri­vo­je Po­po­vić na­gla­sio je da je Ću­la­fi­ćev od­la­zak ve­li­ki gu­bi­tak za Udru­že­nje knji­žev­ni­ka Cr­ne Go­re, i osvr­nuo se na plod­no stva­ra­la­štvo Vlaj­ka Ću­la­fi­ća.
A.Ć.


Plo­dan rad

Ću­la­fić je ro­đen u Gor­njim Lu­ga­ma kod An­dri­je­vi­ce 1957. go­di­ne, a u bo­ga­toj rad­noj ka­ri­je­ri bio je du­go­do­di­šnji di­rek­tor In­for­ma­tiv­nog cen­tra u Be­ra­na­ma u či­jem sa­sta­vu su ra­di­li Ra­dio Be­ra­ne, list „Slo­bo­da” i ča­so­pis „To­ko­vi”. Smrt ga je za­te­kla na mje­stu glav­nog i od­go­vor­nog ured­ni­ka li­sta Epar­hi­je bu­di­mljan­sko-nik­šić­ke ,,Sve­vi­đe” i uprav­ni­ka spo­men-ku­će Voj­vo­de Ga­vra Vu­ko­vi­ća. Bio je i pred­sjed­nik Cr­kve­ne op­šti­ne Be­ra­ne. Ću­la­fić je ostva­rio za­pa­že­ne re­zul­ta­te na po­lju knji­žev­nog, no­vi­nar­skog i sve­u­kup­nog stva­ra­la­štva, za šta je do­bio niz zna­čaj­nih od­li­ko­va­nja i pri­zna­nja, me­đu ko­ji­ma i naj­vi­še op­štin­sko pri­zna­nje Be­ra­na, na­gra­du 21. jul. Ob­ja­vio je de­se­tak knji­ga po­e­zi­je i pro­ze i za­stu­pljen je u vi­še zbor­ni­ka i an­to­lo­gi­ja.