Iz­lo­žba „Ku­ca­nje po me­mo­ri­ji i Igra” auto­ra Mir­ka Br­ku­lja­na, otvo­re­na je u Umjet­nič­kom pa­vi­ljo­nu ULUCG u Pod­go­ri­ci, pred broj­nom pu­bli­kom. Iz­lo­žbu je otvo­ri­la mr Ana­sta­si­ja Mi­ra­no­vić, isto­ri­čar­ka umjet­no­sti, a or­ga­ni­za­tor iz­lo­žbe je usta­no­va „Za­hu­mlje” iz Nik­ši­ća.
– Mir­ko­va ša­hov­ska po­zor­ni­ca me­mo­ri­je pra­ti, pro­na­la­zi, po­zi­ci­o­ni­ra ci­vi­li­za­cij­ski hod kroz tri­de­set i tri ključ­ne fi­gu­re bez ko­jih ovaj svi­jet u dru­štve­no-fi­lo­zof­skom, po­li­tič­kom, kul­tu­ro­lo­ško-umjet­nič­kom smi­slu ne bi bio isti. Me­đu­za­vi­sna kon­ste­la­ci­ja nji­ho­vih ener­get­sko-estet­skih, vre­men­sko-pro­stor­nih su­sre­ta, tvo­ri du­hov­nu, uni­ver­zal­nu, ne­be­sko-umjet­nič­ku sfe­ru ko­ja do­mi­ni­ra i usmje­ra­va kre­ta­nja ovo­ze­malj­skim, is­pro­jek­to­va­nim svi­je­tom kroz po­te­ze obič­nih smrt­ni­ka na po­zor­ni­ci ži­vo­ta – ka­za­la je Mi­ra­no­vić. Ona je do­da­la da, pro­je­kat ,,Ku­ca­nje po me­mo­ri­ji i Igra”, ko­ji je kon­cep­cij­ski za­htje­van, ob­u­hva­ta 81 koc­ku, vi­še sli­ka, in­sta­la­ci­ja, jed­nu ve­li­ku sli­ku po­sta­vlje­nu na po­du ga­le­ri­je, uz uče­šće glu­ma­ca i ba­le­ri­na, te da su naj­zna­čaj­ni­ji ak­te­ri ovog umjet­nič­kog per­for­man­sa po­sje­ti­o­ci.
– Pro­je­kat je za­mi­šljen kao pro­ces ko­ji tra­je, ob­na­vlja se, na­sta­vlja. On vr­ca sim­bo­lič­kim po­ru­ka­ma, skri­ve­nim zna­če­nji­ma, ši­fri­ra­nim ko­do­vi­ma, pro­ži­ma­nim i pre­pli­ta­nji­ma pa­ra­lel­nim či­ta­nji­ma, di­ho­tom­nim biv­stvo­va­njem vje­či­tih su­štin­skih od­go­ne­ta­nja i na­da­sve za­vo­di mi­stič­nom igrom ko­ja se per­ma­nent­no i kon­ti­nu­i­ra­no od­vi­ja u na­ma i oko nas – ka­za­la je Mi­ra­no­vić.
Do­da­je da je sim­bo­li­ka koc­ke vi­še­znač­na.
– Koc­ka je sim­bol če­ti­ri osnov­na ele­men­ta, če­ti­ri stra­ne svi­je­ta, če­ti­ri go­di­šnja do­ba, če­ti­ri fa­ze u raz­vo­ju ži­vo­ta čo­vje­ka. Ona je sim­bol ar­he­tip­skog re­da uni­ver­zu­ma, cje­lo­vi­to­sti i sve­u­kup­no­sti. Mir­ko is­pu­nja­va svo­je koc­ke sli­ka­ma po­bu­ne, ra­đa­nja, ma­gi­je, pro­la­zno­sti, mi­sti­ke, mo­ći... Sli­ka­ma Cr­ne Go­re, do­sto­jan­stve­ne i pr­ko­sne, lu­bar­di­jan­ske i nje­go­šev­ske, bor­be­ne, po­di­je­lje­ne, kon­trast­ne, pre­li­je­pe Mir­ko­ve Cr­ne Go­re. Tru­ba­či na­ja­vlju­ju do­la­zak-od­la­zak svih pred­ra­su­da, ogra­ni­če­nja, spu­ta­va­nja, ne­do­u­mi­ca i sla­ve do­la­ze­ću po­bje­du bes­ko­nač­no vri­je­me slo­bo­de je­di­no mo­gu­će u ilu­zi­o­ni­stič­ko-vir­tu­el­nom svi­je­tu umjet­no­sti – za­klju­či­la je Mi­ra­no­vi­će­va, do­da­ju­ći da je osvo­ji­ti slo­bo­du naj­ve­ći i naj­te­ži za­da­tak čo­vje­ka.
– Umjet­nost je moć, umjet­nost je lje­po­ta, umjet­nost je go­vor du­še, umjet­nost je pro­vo­ka­ci­ja, umjet­nost je ma­gi­ja stva­ra­nja i ra­đa­nja, umjet­nost je pro­laz kroz vri­je­me i pro­stor, umjet­nost je slo­bo­da. Ja, ja sam uda­rio zvo­no umjet­no­sti či­ji eho osva­ja svi­jet. A šta je čo­vjek? Čo­vjek je obi­čan pi­on na ve­li­koj svjet­skoj ša­hov­skoj po­zor­ni­ci - ka­zao je Mir­ko Br­ku­ljan.
Autor se na kra­ju za­hva­lio pu­bli­ci i or­ga­ni­za­to­ri­ma.
A.Ć.


No­vo či­ta­nje sim­bo­la

– Taj­na ve­če­ra sa do­mi­nant­nom fi­gu­rom Hri­sta u ša­hov­skoj odo­ri u sre­di­ni kom­po­zi­ci­je do­no­si ne­ka no­va či­ta­nja ove sim­bo­lič­ke sce­ne, po­ten­ci­ra­ju­ći pa­ra­dig­ma­tič­nu pri­ču o čo­vje­ku, pro­šlom i bu­du­ćem, o vje­či­tom ras­pe­ću kroz eg­zi­sten­ci­ja­li­stič­ko-in­te­lek­tu­al­ne bor­be sa sa­mim so­bom, svo­jim stra­ho­vi­ma, ne­po­zna­ni­ca­ma, di­le­ma­ma. Pre­po­zna­tlji­va Br­ku­lja­no­va umjet­nič­ka lek­si­ka gra­di upe­ča­tljiv, vr­lo eks­pre­si­van li­kov­ni vo­ka­bu­lar, sen­zi­bil­nom eg­ze­ku­ci­jom ko­ja pro­vo­ci­ra i pod­sti­če men­tal­ne i fi­zič­ke iz­ra­ža­je, kre­ta­nje u kon­tem­pla­tiv­nim po­lji­ma sop­stva, vla­sti­tih svje­to­na­zo­ra, spe­ci­fič­nim mik­som sti­lo­va u su­bli­ma­ci­ji re­a­li­zma, ku­bi­zma, ma­ni­ri­zma, me­ta­fi­zi­ke – ka­za­la je Mi­ra­no­vić.