Pravi primjer kako ne treba da izgleda najbliža životna okolina je naselje Rasadnik, koje se nalazi na samo stotinak metara udaljenosti od centra grada. Tu je desetak lamela stambenih zgrada, sa oko 300 porodica koje žive u ovom, kako mnogi žele da kažu, ,,haosu” kad je u pitanju prostor koji se nalazi u nihovoj blizini. Posebno ružna slika se ovih dana šalje kada svi spremaju drva za ogrijev pred zimsku sezonu. Jedna od stanarki profesorica Olivera Matijašević, koja sa porodicom živi u jednoj od lamela u kojoj su prosvjetni radnici, kaže da joj je borba sa vjetrenjačama dosadila i da je skoro digla ruke od napora da se ,,haos pretvori u dobar prostor za život”.
-Naselje Rasadnik, koje bi na osnovu urbanistčkog plana trebalo da bude primjer uređenosti jedne sredine, iako se nalazi u skoro gradskom jezgru nadomak dvije eminentne srednje škole, primjer je nebrige i odsustva svih urbanih pravila. Ogromni prostor, koji se nalazi između deset lamela, svaka sredina bi poželjela i iskoristila za uređenje zelenih parkovskih površina, odnosno za mjesto koje bi služilo za odmor starijih, ali i igru najmlađih. Nasuprot tome, potpuno drugačija slika, možda rijetka u Crnoj Gori. Sve drvljanik do drvljanika. Poslagani bez ikakvog reda i plana. Kako se kome prohtjelo da ostavi drva za ogrijev u susret nastupajućoj zimskoj sezoni - kaže Matijašević.
Mještani koji žive u ovom naselju ističu da su ovdje ,,pritisli drvljanici i improvizane ostave koje su daleko od najfleksibilnijih urbanih standarda”. Iako se dobar dio stanovnika ovog naselja, njih oko 2.000, protivi takvom načinu života, pravila ipak definiše manjina i to ona  kojoj je stran urbani stil života, ali i oni koji nemaju drugog izbora da sebi priušte normalne uslove.
-Sada svi ovdje živimo u strahu. Nedavno se iznenada pojavila i zmija iz ovih drvljanika i ušla u jedan stan koji se nalazi u prizemlju. Jedva su se spasili otrovnice. O miševima i pacovima da i ne gpvorimo, to su nam normalne komšije. Vjerujte, da svi pored drvljanika sa strahom prolazimo, a stanari u prizemlju ni ne pomišljaju da otvore vrata. Ovdje vladaju pravi neukus i opasnost od zaraze. Najgore što ima i dosta djece koja se ovdje igraju, nemajući gdje drugo da odu. Pored drvljanika se odlaže sve i svašta. Sve što je nekome višak u stanu, samo iznese u ovo naše dvorište - kazuje Matijašević.
Dragić Vojinović, stanar prve lamele, kaže da drvljanici stvaraju više nego ružnu sliku, ali da nemaju drugih mogućnosti da lageruju drva potrebna za zimu.
-Dosta ovih lamela su imale podrume, ali je sve poodavno pretvoreno u poslovni prostor, tako da ne služi svojoj namjeni. Dolazila je nekoliko puta i Komunalna policija i razgovarala sa nama kako da se ovaj problem najbolje riješi. Poslednji put, istina, prije skoro dvije godine. I tom prilikom je obećano da će Opština pomoći da se urade garaže od čvrstog materijala, u jednom redu, istovjetne, kako bi sve poprimilo lijep izgled i bilo funkcionalno, kao i da se u sredini oslobodi prostor, koji je planiran, da nakon što je trebala poprečno da se izgrade još dvije lamele, postane zelena parkovska površina, sa klupama za odmor i dječjim mobilijarom, ističe Vojonović.
On dodaje da od toga nije bilo ništa i da se iz jeseni u jesen, kada se spremaju drva, stvara još veće ruglo i praktično sve poprima vašarski izgled. A potrebno je sve urediti, tako da tu postavimo igrališta za djecu, mobili­jar za ra­zo­no­du naj­mla­đih, te ze­le­nu po­vr­ši­nu, cvi­je­će i slič­no - uka­zu­je pro­fe­so­ri­ca.
Sta­na­ri tra­že sa­sta­nak sa nad­le­žni­ma iz lo­kal­ne upra­ve ka­ko bi se pro­blem što pri­je ri­je­šio.
-Pri­su­stvo­va­la sam sa­stan­ku u op­šti­ni ko­ji je upri­li­čen sa pred­stav­ni­ci­ma Mje­snih za­jed­ni­ca i Skup­šti­na sta­na­ra. I iz­bjeg­nut je ovaj pro­blem. I to ni­je bio pr­vi put. Bi­li su i pred­stav­ni­ci lo­kal­ne upra­ve, Ko­mu­nal­nog ,,Lim” i Ko­mu­nal­ne po­li­ci­je. I sve je to za­vr­še­no sa­mo na raz­go­vo­ri­ma. Ka­žu da ni­ko ne­ma in­ge­ren­ci­je jer kom­ple­tan pro­stor još uvi­jek ni­je uknji­žen na sta­na­re, od­no­sno da je i da­lje pri­va­tan po­sjed iz­vo­đa­ča ra­do­va. Uz to, ka­žu, da ima­ju pri­o­ri­tet da ure­đu­ju u pr­voj zo­ni, a mi kad do­đe­mo na red - is­ti­če Ma­ti­ja­še­vić.
U Ko­mu­nal­noj po­li­ci­ji ka­žu da zna­ju za ovaj pro­blem i da su vi­še pu­ta po­ku­ša­va­li da ga ri­je­še. Ipak, zna­ju­ći da sta­na­ri ne­ma­ju dru­gu mo­guć­nost ču­va­nja dr­va za ogri­jev, od­la­ga­li su rje­še­nja, uz apel Skup­šti­ni sta­na­ra, da za­jed­no sa op­šti­nom iz­na­đu na­čin ka­ko da se obez­bi­je­di od­go­va­ra­ju­će mje­sto za ove po­tre­be.
-Evi­den­tan je pro­blem sa ko­jim smo upo­zna­ti i zna­mo da mo­ra da se na­đe na­čin da se on što pri­je ri­je­ši. U pi­ta­nju je pri­vat­no ze­mlji­šte, ta­ko da mo­ra­mo svi sje­sti za sto da se do­go­vo­ri­mo šta i ka­ko da­lje. Ova sli­ka nam ne ide u pri­log - ka­zao je Mu­za­fer Bad­zić, na­čel­nik Ko­mu­nal­ne po­li­ci­je.
Jed­no­du­šna je ocje­na, ka­ko sta­na­ra, ta­ko i nad­le­žnih slu­žbi, ali i ve­li­kog bro­ja onih ko­ji su usred­sre­đe­ni da pro­la­ze po­red ovog di­je­la na­se­lja, da u nje­mu ko­nač­no pra­vi­la mo­ra­ju da na­đu svo­je mje­sto kao u svim ur­ba­nim sre­di­na­ma.
-Do ta­da će­mo, kad se uže­li­mo ma­lo ur­ba­ni­jeg ži­vo­ta mo­ra­ti od­la­zi­ti do cen­tra gra­da, a on­da se vra­ća­ti u ni­čim za­slu­že­nu stvar­nost, ka­že Ma­ti­ja­še­vić. M.N.