-Piše: Dragan Mraović

Navala „migranata“ na Evropu nije uopšte posljedica izbjeglištva od rata, već dobro organizovana invazija Evrope, radi pretvaranja Evropljana u mutinacionalno stado.
Kapital u stvari deportuje migrante kao robove, bez klasne svijesti, da bi se oslobodio evropskih građana sa korijenima i zaštićenim pravima. Cilj je da se zamijeni stabilna populacija sa zaštićenim pravima, ukorijenjena na svojoj teritoriji i u svojoj istoriji, ogromnom masom nomadskih robova, koji nemaju više istoriju, već samo geografiju, a spremnih da budu podvrgnuti, kao i sva ostala roba, procesima preseljavanja od kojih korist uvijek i samo ima svjetska finansijska i banksterska mafija.
Ostvaruje se teorija Rajharda Kudenhov-Kalergija, austrijskog diplomate i filozofa  (1894–1972), jednog od „očeva“ eurointegracija, čiji je cilj genocid i etnocid nad Evropljanima. Kalergi je 1922. osnovao u Austriji „Panevropski pokret“ radi stvaranja federalne države na prostoru Evrope pod pokroviteljstvom SAD. Euro integracije su prvi korak u stvaranju buduće svjetske vlade. Po Kalergijevoj teoriji: „Čovjek budućnosti će biti miješane rase. Rase i klase će postepeno nestati zbog eliminacije prostora, vremena i “predrasuda”. Evropsko-negroidna rasa budućnosti po svom izgledu će podsjećati na stare Egipćane, ona će zamijeniti raznolikost naroda sa različitostima pojedinaca.“ On navodi da narodi Evrope moraju da se ukrštaju sa obojenim rasama da stvore multinacionalno stado jednakih osobina koje „elita“ može lako da kontroliše. Zato Kalergi zagovara pravo na samoopredjeljenje, zatim eliminisanje naroda i promjenu etničke strukture korišćenjem separatističkih pokreta i masovnih migracija. Sve se kockice sklope kada se zna da su istaknuti „lideri“ EU, poput Angele Merkel i Hermana van Rompeja, dobitnici Kalergijeve nagrade, a da je, što je još gore, prvi dobitnik te nagrade bio i sam Kalergi.
Ta bezlična masa migranata je dio plana da se zamjenom evropske populacije novom industrijskom masom migranata izvrši zamjena nacionalnih evropskih naroda bezličnom bezidentitetskom i anacionalnom masom robova - migranata radi stvaranja multietničkog stada, bez socijalne svijesti. Zato kapital izaziva vještačku migraciju robova-migranata spremnih da se beskonačno eksploatišu sa nadnicama i pet puta manjim od evropskih i bez stalnog radnog odnosa, čime se stvara ljudski materijal za neofeudalnu eksploataciju. Ovim novim robovima treba zamijeniti stare evropske narode, svikle na socijalna prava, dostojanstvo rada, klasnu svijest, povećanje plata.
Kapital traži privremene radnike robove-migrante za stvaranje novog stalno mobilnog socijalnog modela, bez opozicionog glasa. Apsolutna mobilizacija radi fleksibilne proizvodnje čini da radnik sve više postaje stalno „delokalizovani“ nomad, pa zato ne može da pusti korijene u tom stalno promjenljivom kontekstu. Ne može da sazri zajednička svijest i sve više se radnik svodi na nomada bez čvrstih i solidarnih komunitarnih veza sa članovima svoje klase, zbog čega su sindikalne aktivnosti i organizovanje radnika onemogućeni, kao i geneza klasne svijesti, koja nastaje iz spoja ličnog iskustva sa iskustvom drugih.
Ta interakcija zahtijeva čvrste veze i solidarnost u kontekstu mikrozajednice koja se konstituiša na radnom mjestu. Odnos i trajnost u vremenu su njena dva nezaobilazne uslova, a baš njih uništavaju individualizacija i nesigurnost radnih ugovora, odnosno robovsko-feudalni sistem u koji nas vode Gospodar i Gospodarčić.
(Autor je ne­ka­da­šnji
ge­ne­ral­ni kon­zul SRJ u Ba­ri­ju)