-Piše: Ilija R. Miljanić

Crnogorske komite su nastali u ljeto 1916. nakon kapitulacije crnogorske države pred austrougarskom carevinom. Nadalje, pridružili su se srpskim jadranskim trupama u borbi za oslobođenje Crne Gore. Upravo nacionaloslobodilački ili komitski pokret se nakon okupacije od strane Austrougra organizovao po čitavoj Crnoj Gori u borbi protiv nepodnošnjivog zuluma koji je po mnogo čemu nadmašio zulum osmanlija. Veliku ulogu u opstanku komitskih pregalaca imalo je pretežno seljačko stanovništvo. Kralj Nikola Petrović Njegoš se izmakao tj.pobjegao- napustio napaćeni crnogorski narod i, nažalost, pravio planove povratka, bez povratka, gurao do poslednjeg daha Italiju da okupira Crnu Goru i povrati kraljevu ložu na Cetinju. Borba djeda od osamdeset ljeta da nastavi da vlada i da se usprotivi unuku kralju Aleksandru kome je u to vrijeme bilo trideset ljeta patološki je egoizam i ostrašćenost koja i danas ima žile u vladalačkim krugovima „kamen gore“-Montenegra...
Narod treba da zna istinu da je protiv ujedinjenja bilo mnogo više naroda u Srbiji nego u Crnoj Gori. U Crnoj Gori bjelaši i zelenaši su bili za veliko ujedinjenje u Kraljevinu Jugoslavije, ali potreba kralja Nikole za vlašću do smrti pokvarila je njegov jedini spis „Srpski bukvar učenja“ uz prelesnu himnu „Onamo namo“...
Od Titove kletve opjanilo se sveukupno srpstvo... Proleterske brigade sa ustaškim i domobranskim odjeljenjima bile su namijenjene da zavade i pobiju svu srpsku „aristrokatiju i kulake“ koji su preživjeli poslije Velikog rata, i na opštu nesreću uspjeli su u tome. Uz blagoslov Josipa Broza i podršku britanske lože, zajedno s ustaškom braćom koju je podržavala neznavena i prevarena sirotinja, uništavali su pravoslavnu braću na prostoru eks Jugoslavije gdje broj poginulih još nije izbrojan, jer ne daju zapadni planeri smrti. Zanimljivo je napomenuti da su se probudile malobrojne ekstremne zelenaške porodice poslije neslaganja oko prestola iz 1918. u Crnoj Gori i iskoristile dinastijsku borbu za prevlast između starog kralja Nikole i njegovog mladog unuka kralja Aleksandra za početke unijatskog pravoslavlja- katoličko bazarstvo koje se danas naveliko baštini u Montenegru.
Vječnu kuću vladike, slavnog srpskog pjesnika i filozofa, srušila je „zelenaška kamarila“ uz odobrenje Josipa Broza koji ovih dana za proklamovanje crnogorsko-montenegrijske vjere i nacije dobija orden zasluga sa svim zlatnim vijencima na nebu i zemlji na Trgu slobode u Podgorici sapleten od žica Rima, Beča, Londona, Vašingtona, ali nipošto od braće iz Rusije i Srbije.
Krsto Zrnov Popović je zatražio od kralja Aleksandra da pomiluje njega i sve pobunjenike, kralj je bio veoma srećan i zadovoljan i naravno ispunio zatraženo, a Krsto je iskazao vjernost Aleksandru kao i Nikoli dok je bio živ. Božićna pobuna je bila nepotrebna, ali dugodecenijska. Kraljeva vlast uradila je svoje, a sve je bilo podstaknuto aspiracijom Italije da povrati svoje što joj je obećano, između ostalog, Londonskim sporazumom iz aprila 1915. Tada su saveznici iza leđa Srbije i Crne Gore, gdje je prednjačila Britanija, garantovali Italiji svu Boku izuzev Bara i Ulcinja. Musolini je 1925. pripremio rat sa Kraljevinom Jugoslavijom koji je jedva izbjegnut. Pošto je Aleksandar bacio pod noge apsiracije Italije, po mnogima je zbog toga platio glavom u Marselju. Montenegrini danas ne bi imali ništa od Boke da ne bi Aleksandra, a oni mu zahvaljuju tvrdnjama da je „ubica Crnogoraca”... Tako vele interesno-navedeni i iskrivljeni montenegrijski povjesničari i Montenegrini-Dukljani koji baštine proslave „bazara“ po današnjim školama u Montenegru, kao i noći vještica i druge ateističke i rimske „čarolije”, zaglupljujući narod koji blene u televizor i čeka izbore da plati struju...
Da li nas mogu spasiti planine iz djetinjstva s kojih će se sela opet viđati, a ne priviđati, po suncu, a potoci će odnijeti vrijeme koje treba da što prije prolazi i pokaže na kojoj smo strani?! Budućnost nam mora biti istok s majkom Rusijom na čelu. Prodati i neznaveni Srbi vole da ćute, a viteški preci nikada nijesu ćutali već su krvlju natapali svaki pedalj zemlje u borbi za slobodu, odbranu sebe i bližnjega svoga. Mogu li Srbi odćutati vrijeme u kom vladaju ludi, govore mutavi, a zakone pišu nepismeni?! Možemo li preživjeeti promjene koje neće skoro doći, dok pregaoca ne rodi majka seljanka i zadoji ga rajskim pićem da vavilonskom snagom pobijedi sotonu?!