Autor zbornika „Njiva Bojna neosvojna” mr Slobodan Čurović je povodom predstavljanja knjige u Bijelom Polju kazao da se Mojkovac nije desio da bi se zaborvio. Na Mojkovcu, kazao je on, vaskrslo se da bi se zauvijek bilo. Na Mojkovcu je ostao upis u knjigu besmrtika. Istinita dokaznica i dični svetosavnik ljudske odstupnice. Najtvrđa i najiskrenija riječ u rječniku srpskog jezika, saopštio je Čurović.
U svom kratkom osvrtu na Mojkovaču bitku istoričar dr Žarko Leković je tokom izlaganja doveo u pitanje mišljenje nekih takozvanih vojnih stručnjaka da je Mojkovačka bitka predstavljala u stvari nepotrebnu žrtvu bez trajnog efekta. Trebalo je po njima izbjeći bitku, jer je vojska iz Srbije završavala svoj prolaz na teritoriji Albanije. Istina je drugačija, kazao je Leković.
– Kada je austrougarska vojska primijetila da srpska vojska ima namjeru da se povlači preko teritorije Kraljevine Crne Gore, shvatila je da bi presjecanjem tog povlačenja u potpunosti uništila srpsku vojsku i zauzela Crnu Goru. Tada austrougarska vojska sva raspoloživa sredstva baca u tom pravcu. Zasluga crnogorskih jedinica pod komandom serdara Janka Vukotića u Mojkovačkoj bitki, januara 1916. godine, jeste u tome što su osujetile pokušaj austrougarske vojske da presječe srpske kolone u odstupanju. Nijesu dozvolile neprijatelju da udari srpskoj vojsci u bok i pozadinu, kazao je Leković.
On je istakao zasluge ovih junaka što austrougarska vojska ni u Crnoj Gori, ni u Albaniji nije uspjela da zarobi nijednu veću srpsku jedinicu.
- Da u tim teškim danima za srpsku vojsku i srpski narod Sandžačka vojska nije zatvorila mojkovačka vrata austrougarskim divizijama, one bi presjekle odstupnicu srpskoj vojsci u povlačenju prema Podgorici i Skadru i katastrofa bi bila neizbježna, a sudbina srpskog naroda bi otišla drugim tokom. Srpska vojska je bila spasena jer je za vrijeme cijele mojkovačke operacije dobijeno vremena za potrebe povlačenja, kazao je Leković.
O mojkovačkoj epopeji u djelima hadži Radovana Bećirovića-Trebješkog, koja zauzimaju značajno mjesto u Čurovićevom zborniku, govorio je novinar Budo Simonović.
Bećirović je kao niko, umio da uveliča, u zvijezde da okuje junaštvo i slavu srpskih i crnogorskih vitezova, pravednika i osvetnika, slobodouma i slobodoljubaca, onih koji su bili „kadri stići i uteći i na strašnom mjestu postojati, i ranjena druga izbaviti i za oštro gvožđe uhvatiti, i podnijet ranu bez jauka”, onih koji su bili spremni sve dati i žrtvovati za glavu, a za obraz, za čast i dostojanstvo i glavu, Radovan Bećirović s poštovanjem i uvažavanjem pjeva i o njihovim protivnicima, istakao je Simonović.
- Nema psovki ni uvreda, nema nipodaštavanja i umanjivanja njihovog junaštva ili drugih vrlina, ničeg što bi udaralo na njihovo dostojanstvo. Njegova ljudska i pjesnička razboritost došla je do izražaja i u ovoj pjesmi, u stihovima koje posvećuje austrougarskim vojnicima izginulim na Mojkovcu, kazao je Simonović.
O zborniku je govorio pjesnik Momo Joksimović dok je voditelj književne večeri bio književnik Miladin Joksimović.M.N.