Ovonedjeljna Tribina „Riječ” Udruženja književnika Crne Gore bila je posvećena obilježavanju 19 godina od zločinačkog NATO bombardovanja Savezne Republike Jugoslavije. Tom prilikom su se pjesnici, članovu UKCG prisjetili tog strašnog događaja, čitajući svoje stihove. Uvodnu riječ izgovorila je pjesnikinja Milica Kralj, urednica Tribine „Riječ”.
– Navršilo se 19 godina od NATO zločina nad Srbijom i Crnom Gorom, navršilo se i 14 godina od egzodusa srpskog naroda sa Kosmeta, iz kolijevke srpskog naroda. Navršilo se 19 godina od smrti više od 2.500 nedužnih, nevinih žrtava: djece, civila, vojnika; i isto toliko od rušilačkog pohoda na srpske gradove i sela, na bolnice, groblja, crkve, manastire, fabrike, mostove, puteve... Stratezi Novog svjetskog poretka otvorili su širom planete brojna ratišta na kojima oružjem govore o miru. Meta-target-cilj „Milosrdnog anđela” bilo je sve – Zemlja naša cijela... bio je svaki čovjek imenom Srbin čija je krivica i sadržana u smislu i simbolu imena. I kome zbog „Kosova, grdnog sudilišta” po ko zna koji put uzimaju život, identitet, duhovnost, pamćenje – kazala je pjesnikinja Milica Kralj.
Ona je dodala da je 12 zemalja čiji su narodi potomci Šekspira, Blejka, Bajrona, Volta Vitmena, Foknera, Emili Dikinson, Poa, Hemingveja, Servantesa i Lorke, Andersena, Bodlera, Voltera, Igoa, Sent Egziperija, Getea i Hajnea i Braće Grim, Kafke, Dantea, Petrarke, Ovidija, Homera i Sapfe... tonama bombi krenulo u zatiranje i poništenje srpske slobode, srpske pravde i srpske istine, počinivši nezamislivi genocid u dvadesetom vijeku.
– Devetnaest godina od smrti mladog vojnika Saše Stajića, u danilovgradskoj kasarni, prve NATO žrtve, isto toliko od smrti trogodišnje Milice Rakić, i Sanje Milenković, odlične učenice matematičke gimnazije, ubijene na Trojičindan na mostu u Varvarinu i žrtava Murina: Julijane Brudar, Olivere Maksimović i Miroslava Kneževića... Predugačak je spisak žrtava „Milosrdnog anđela” koji nas je ubijao u ime demokratije i u ime zaštite kosovskih albanaca, a koji su oduvijek, a samo poslije pet godina, 17. marta 2004. istim metodom krenuli u zatiranje srpskog naroda na našoj osnovnoj zemlji, i otimanju teritorije kome se i ne vidi i ne sluti kraj – kazala je Kralj u svojoj besjedi.
Ona je podsjetila da je martovskih dana 2004. prognano oko 200.000 Srba i Roma, a ubijeno i nestalo oko 4.000 lica.
– NATO bombardovanje podržali su svjetski književnici: Ginter Gras (njemački nobelovac kome su srpski pisci vratili knjige i one koje im je poklonio i one koje su izdavačke kuće štampale), Herta Miler, Josif Brodski, Vaclav Havel (čiji su prvi komadi nakon njegovog političkog progona izvođene u Srbiji), glumac Piter Justinov... Sa nama su bili: Peter Handke („Čitava planeta zove se Jugoslavija”), Bela Ahmadulina, Solženjicin, Patrik Beson, Mirča Dinesku („Srbijo, ljubavi moja!”), Vitalij Šentalinski, Serđo Finardi, Vladimir Vojnovič, Irina Sverdlova, Antonio Porpeta, Harold Pinter, Noam Čomski, Jordan Ban, Sređo Finardi, Rafael Izraeli... – kazala je Kralj.
Književnik i književni kritičar Perivoje Popović istakao je da se književnici „pjesničkom riječju odupiru najstrašnijoj vojnoj sili na svijetu”.
– Nevjerovatno je da se na kraju 20.vijeka desilo da budemo svjedoci i učesnici jednog takvog čina. Smrt cara Dušana je početak Kosova i Košara. Najviše strahujem od našega straha – zaključio je Popović.A.Ć.
Poezija, priče...
Stihove, priče i utiske dijelili su: Ljubisav Bjelić Morački, Nebojša Bošković, Todor Živaljević Velički, Andrija Markuš, Milojka Banduka Jovović, Slavica Dedić, Milisav Popović, Radivoje Zdravković, Vukić Garo Brajković, Tripko Draganić, Slobodan Bećo Došljak, Dragoje Čampar, Pavle Bandović, Lala Novaković, Miodrag Čabarkapa, Momo Milikić Konjević i drugi.
)){kind=small}
