-Piše: Dragoljub Pavićević

Iako Evropska unija okuplja uglavnom demokratske zemlje ta nad-državna tvorevina ima višedecenijsku istoriju obaranja, prevazilaženja, nadglasavanja i izbjegavanja demokratskih odluka naroda iz zemalja članica. Evo primjera.
Danci su 1992. na referendumu odbacili sporazum iz Mastrihta. Onda je Dancima odobreno nekoliko izuzetaka, pa su onda Danci ponovo 1993. glasali i prihvatili sporazum iz Mastrihta. Danci i Holanđani su prvo glasali protiv sporazuma EU, a onda im je rečeno da pokusaju jos jednom.
Holanđani su 2005. odbacili predlog Ustava EU. Bilo je to samo tri dana nakon što su Francuzi glasali na referendumu protiv Ustava (EU Constitution) iako je na čelu tima koji je pripremao tekst Ustava bio Francuz Ziskar Desten. Inače, samo 18 zemalja članica ratifikovale su predlog i to uglavnom kroz parlamentarne odluke „EU Constitution”. Ostale nijesu jer je proces stao kada su Francuska i Holandija na referendum u maju i junu 2005. odbacile taj predlog Ustava EU.
I Irci su odbili u junu 2008. modifikovani EU Ustav nazvan Lisabonski sporzum da bi kasnije bio djelimično izmijenjen i tada prihvaćen. Tzv. Lisabonski sporazum je kasnije samo malo našminkan i prihvacen u Irskoj u oktobru 2009.
Grci su u julu 2015. glasali protiv uslova EU da bi dobili finansijsku pomoć od Unije. I pored toga što su građani Grčke bili protiv takvih uslova, premijer Cipras je kasnije potpisao sporazum sa EU prihvativši još ostrije mjere i uslove od onih koje su građani odbacili glasanjem na referendumu. Raspoloženje Grka i greške koje je napravio solidna su osnova za prognoze da Ciprasu „nije dug vijek” na premijerskoj funkciji.
Najsvježiji primjer nipodaštavanja volje građana je ponašanje EU i njenog čelnog pregovarača Francuza Barnijea tokom dvogodišnjih pregovora o izlasku Ujedinjenog Kraljevstva iz Unije. EU sada tokom pregovora želi da kazni Britaniju kako se nijedna zemlja više ne bi suprotstavila EU, niti usudila da pomišlja o izlasku.
Nedavno je Vlada Italije utvrdila predlog budžeta za narednu godinu. Birokrate iz Brisela nikad izabrani, već imenovani, odbili su predlog buceta Italije i trazže da se mijenjaju cifre naznačene u tom dokumentu. Kakve li ironije! Vlada Italije legalno, legitimno, demokratski izabrana utvrđuje budžet za 2019. godinu, a birokate i tehnokrate iz Brisela koji nijesu prošli procedure izbora uče Vladu Italije kako da umanjuje stavke iz budžeta.
EU je struktura koja ne poštuje nacije, kako je nedavno upozorila liderka francuske desnice Marin Le Pen. To je struktura, saopštava dalje Le Pen, koja nameće sporazume, struktura koja nameće migracionu politiku koja ima teške demografske, kulturne i bezbjednosne posledice po zemlje Evrope.
Zbog decenijskih pokušaja opovrgavanja demokratskih odluka na referendumima u zemljama članicama EU, došlo je do jačanja mladih partija koje establišmenti i mediji nepravedno nazivaju ekstremnim desničarskim partijama.
U pojedinim zemljama Evrope partije i glasači hoće da povrate kontrolu nad vlastitom zemljom preuzimajući je nazad od Evropske unije. Sve je više probuđenih u Evropi koji ne žele centralizaciju vlasti skoncentrisanu u Briselu. Italija, Austrija, Švedska, Mađarska, Poljska.
Rast populističkih pokreta koji u značajnim zemljama Evrope preuzimaju vlast ili potiskuju tradicionalne, stare i zakržljale političke partije već je uzdrmao temelje EU.
Imajući sve to u vidu, nerazumno je i neshvatljivo kako lideri zemalja s Balkana pristaju na arsenal ucjena koje stižu iz Brisela, ucjena kojima su izloženi već dvadesetak godina koliko traje zamajavanje oko tobožnjeg ulaska zemalja bivše Jugoslavije u EU. Naročito je to neshvatljivo za Srbiju koja je zbog tobožnjeg članstva u EU koje samo što nije, a onda uvijek baš tada nekako izmakne pa biva sve dalje i sve neizvjesnije. Tom čudu se nedavno čudio poznati njemački novinar Tim Sebastijan pitajući direktno premijerku Anu Brnabić zašto Srbija ne zamrzne pregovore sa EU dok ne riješi problem s Kosovom?! Srbija dobija 200 miliona eura godišnje od EU. Za tih 200 miliona godišnje mora da trpi ucjene svake vrste od onih oko Kosova do „parada ponosa”.
Od građana se skriva da je napredak u pregovorima o članstvu mali u većini ključnih oblasti. Pošto mediji u Srbiji i Crnoj Gori to ne saopštavaju, učinio je to tokom intervjua sa Anom Brnabić Tim Sebastijan iz „Dojče Vele”. Sebastijan podsjeća da EU nije zadovoljna stanjem reformi u Srbiji i Crnoj Gori, oštro tvrdeći da su Evropskoj uniji više dojadili kandidati sa Balkana sa svojim sporim reformama. U tim zemljama o reformama se samo priča, a reformi nigdje nema.
Predsjednik Francuske Makron jasno se usprotivio proširenju EU na samitu u Sofiji i kasnije u Londonu. Najsnažnije članice su svjesne da je svako proširenje u poslednjih 15 godina samo slabilo Evropsku uniju. Mnogi u EU su ubijeđeni da bi dalje slabljenje unije predstavljao i ulazak zemalja sa Balkana.
Ljudi sa Balkana, iz zemalja kandidata, posmatraju EU kao jedan ćup novca u koji će zavlačiti ruku kad zatreba
Ta zabluda skupo se plaća.