- Piše: Igor Damjanović

Uz višedecenijske diktatore nakon gubitka vlasti obično bi na kraju ostajali fanatici pomračene svijesti. Da je tako i sa Milom Đukanovićem pokazali su tzv. patriotski skupovi na Cetinju i u Podgorici. Pjevanjem ustaških pjesama Tompsona i Miroslava Škora okupljena masa ispisala je možda i najsramniju stranicu u istoriji Crne Gore.

Četiri nedjelje od tzv. patriotskog skupa u Podgorici Crna Gora je od relativno stabilne i kontrolisane epidemiološke situacije postala najzaraženija tačka u Evropi. Profašističke strukture, koje su organizovale mitinge u Podgorici i na Cetinju, putem društvenih mreža najavile su 23. oktobra novi skup pred Skupštinom Crne Gore. Zašto baš ovaj datum? Bitan za istoriju Crne Gore? Apsolutno ni u čemu. Možda bitan za njihovu profašističku ideologiju? Moguće, ukoliko mitingom žele da obilježe 98. godišnjicu Musolinijevog „Marša na Rim”, revolucije obojene u crno, u kojoj su aktivno učestvovali i, kako na skupu u Podgorici rekoše, njihovi „junački očevi iz Gaete”. Musolinijev „Marš na Rim” počeo je 22. oktobra, a završio se nakon 8 dana. Za posledicu je imao uspostavljanje fašističke diktature koja je potrajala duže od dvije decenije, sve do kapitulacije Italije 1943. godine.

Ukoliko pristalice Mila Đukanovića 23. oktobra ipak ne slave Musolinijev „Marš na Rim”, onda se ovaj njihov miting može dovesti u vezu s krajnjim zakonskim rokom u kome je formalni predsjednik obavezan da zvanično imenuje mandatara. Dakle, koordinacija između Đukanovića, njegove namjere da maksimalno prolongira zvanično imenovanje mandatara i profašističkih organizatora mitinga više je nego očigledna. Ukoliko planiranom dodamo nedavno uličarsko saopštenje Sindikata policije Crne Gore, gdje su visoki policijski funkcioneri još jednom de fakto položili zakletvu Milu Đukanoviću, kao i kriminalne strukture viđene na mitingu na Cetinju, sve upućuje da poraženi režim kalkuliše s ponavljanjem scenarija iz makedonskog Sobranja 2017. godine.

Tada je nekoliko stotina pristalica VMRO, podržanih navijačkim grupama, upalo u zgradu Sobranja, nakon što ih je propustila policija lojalna bivšem premijeru Nikoli Gruevskom. Upad u Sobranje ipak nije postigao pozitivan ishod po odlazeću makedonsku vlast, zbog odlučnog stava zemalja EU. Stoga, eventualni haos 23. oktobra zavisiće od Đukanovićeve procjene kako bi se u toj situaciji postavili njegovi dojučerašnji zaštitnici sa Zapada.

Nesporno je da na izborima poraženi režim, uprkos verbalno pomirljivim porukama da prihvataju narodnu volju, aktivno pokušava da spriječi formiranje vlade prof. dr Zdravka Krivokapića, kao i da toj vladi maksimalno oteža funkcionisanje ukoliko se formira. Poslednjih dana raspisane su desetine javnih konkursa za izbor funkcionera i direktora u državnim institucijama i javnim preduzećima. Shodno članu 27. važećeg Zakona o radu, rok koji je predviđen za poništenje ovakih očigledno namještenih konkursa je 45 dana. Dakle, ukoliko već 23. oktobra ne bude izabrana vlada, koja bi odmah poništila konkurse, postoji realna opasnost da desetine specijalno infiltriranih DPS kadrova nastavi da rovari, odnosno da im se nakon razrješenja pojedinačno iz budžeta isplate stotine hiljada eura na ime otpremnina.

Stoga, neophodno je hitno, već ove nedjelje postići dogovor konstituenata buduće vlade o raspodjeli resora i u javnost izaći s imenima ministara u kabinetu profesora Krivokapića. Sva prepucavanja, uslovljavanja, ucjene, političko šibicarenje, naknadni zahtjevi suprotni ranije dogovorenom i posebno odbijanje da se sa Zdravkom Krivokapićem razgovara dok ga zvanično ne imenuje Milo Đukanović, otvaraju prostor DPS hobotnici da rovari na spoljnjem i unutrašnjem planu, infilitrira trojanske konje unutar institucija, briše tragove decenijskih nepočinstava, pa čak inscenira i građanske sukobe. Vremena za gubljenje nema, imena članova nove vlade bilo bi poželjno da budu poznata do kraja nedjelje, da bi budući ministri bili spremni da na dužnost stupe odmah kada zvanično bude imenovan mandatar.

---