Bokeljske vizure, posmatrane sa različitih kota, inspirisale su Zdravka Velimirovića, jugoslovenskog filmskog, televizijskog, radio i pozorišnog reditelja, scenaristu, profesora filmske režije i člana Akademije nauka i umjetnosti Crne Gore da snimi pet kratkih i jedan dugometražni dokumentarni film o Kotoru. Publika koja pamti drugačiji grad, sa nostalgijom je odgledala filmove „Nokturno za Kotor” iz 1959, „Dobrodošli u kotorski Fjord”, „U spomen slavne Mornarice” i „Kako sačuvati grad”, snimljen 1987, koji govori o Kotoru poslije razornog zemljotresa 1979. godine. Mnogi su se sa nježnim emocijama prisjetili svojih dana mladosti, prepoznajući karakteristični ambijent Staroga grada i njegovog okruženja, likove dragih ljudi, koji su čarolijom filmske umjetnosti odjednom oživjeli na platnu. Bila je ovo prilika i da kroz dokumentarni materijal koji opisuje vrsni filmski majstor, uvide velike arhitektonske i društvene razlike između Kotora u vrijeme socijalističke Jugoslavije i ovih do kojih je, pod uticajem liberalnog kapitalizma, dovela prekomjerna urbanizacija, ali, takođe, da osvijeste i svu ljepotu drevnoga grada i neprolazne vrijednosti njegove kulturne baštine u formi bratovštine Bokeljske mornarice.
Kotor je za Zdravka Velimirovića bio metafizički zavičaj, primijetio je Andro Martinović, direktor Crnogorske kinoteke i dodao da filmovi, koje je on stvorio tokom više od pola vijeka, predstavljaju svojevrsnu hroniku grada. Sve one mijene kroz koje je prolazio, svi oni toposi koji obilježavaju Kotor, uticali su i na posljednji, upozoravajući naslov - „Kako sačuvati grad”.
U emotivnom obraćanju Ranka Velimirović, producentkinja kuće „Libra”, pročitala je Zdravkovu besjedu prilikom primanja Novembarske nagrade u Kotoru 2000. godine, kada je postao i laureat Nagrade Bokeljske mornarice. Podsjetila je na njegovo školovanje u kotorskoj Gimnaziji, na majku Zagorku, rođenu Kotoranku, oca Luku, direktora škole, sestru Vesnu, pedijatra u Kotorskoj bolnici - duboke veze sa ovim gradom.
Kao predsjednik žirija Kulturno-prosvjetne zajednice Srbije Velimirović je 2004. godine potpisao odluku o dodjeli Vukove nagradem Srpskom pjevačkom društvu „Jedinstvo 1839 - Kotor”, istakao je Dušan Davidović, predsjednik Savjeta kotorskog Kulturnog centra „Nikola Đurković”, na čiju inicijativu je priređeno filmsko veče „Kotor u pokretnim slikama”. Tokom svog dugogodišnjeg novinarskog rada Davidović je imao priliku da sa istaknutim umjetnikoim često vodi razgovore. Podsjetio je na Velimirovićev dokumentarac o krvnoj osveti, koji je pobudio veliku pažnju javnosti, kao i na izložbu fotografija „Lovćenski pogled”, čiju kompletnu postavku je 2004. godine Velimirović poklonio gradu Kotoru. Grad mu je za sve zahvalio dodjelom Novembarske nagrade, a Crna Gora- dodjelom dvije Trinaestojulske nagrade (1958. godine za dokumentarni „Zublja grahovačka” i 1968. za igrani film „Lelejska gora”). Prisutne je u ime Kulturnog centra pozdravila direktorica Marija Bernard.M.D.Popović


Obnova „Vremena leoparda”

– Ovo je plemićki grad, a Zdravko Velimirović bio je prefinjen čovjek – gospodin izuzetnog obrazovanja, širokog raspona interesovanja, što se vidi u njegovim filmovima, dokumentarnim i onim igranim koji su vam poznatiji i bliži. Kinoteka je uradila kopije nekih Zdravkovih filmova, druge imamo namjeru da uradimo. Nažalost, nakon raspada Jugoslavije nije uvijek lako riješiti sva autorska prava u toj proceduri da obezbijedite izvorne materijale – negative. Žao mi je što nismo uspjeli da realizujemo jednu inicijativu - Zdravko Velimirović je uradio jedan film u Africi-Mozambiku, „Vrijeme leoparda”. Postoji fondacija Martina Skorsezea, velikog američkog reditelja, koja podržava baš obnovu i restauraciju afričkog filma i nadam se da ćemo uspjeti da se zajedno upustimo u taj projekat, poručio je Andro Martinović.