Piše: Dragan Mraović


Igor Lukšić je rekao Frank-Valteru Štajnmajeru, u Berlinu da Rusija „vrši pritisak na Crnu Goru“ preko Ruske i Srpske pravoslavne crkve, opozicionih partija i društvenih organizacija, a da dvije trećine građana podržava ulazak zemlje u NATO. On ima skučene vidike, pa mu nije palo na um da NATO ima svoje obavještajne izvore u Crnoj Gori i da Njemačka zna da to nije istina? Lukšićeva izjava je antiruska, ali možda je stvar „u šeširu“, ako je ministar ostao bez gaća, kao onomad, pa morao i sada da iskešira 12,95 eura na teret budžeta Crne Gore da ne bi bio kao Nušić.
Ruska glasila naveliko komentarišu da „Igor svjesno obmanjuje domaću i međunarodnu javnost“. Rusi smatraju da nema „nevidljive ruke Moskve“, već da politička kriza u Crnoj Gori ima unutrašnje razloge. Prema mišljenju Petra Iskenderova iz Ruske akademije nauka, kriza je, po Rusima, izazvana time što „znatan dio društva ne prihvata jednostrani evroatlantski kurs Podgorice, kojim je ona u velikoj mjeri pokvarila odnose sa Moskvom“. Po njegovim riječima, „u samoj Crnoj Gori su vlasti svojom politikom isprovocirale konfrontaciju koja je na političkoj sceni već počela da ubira svoje krvave plodove: u Budvi je ubijen Saša Marković, dosljedni oponent evroatlantskog kursa. Destabilizacija situacije u Crnoj Gori zaista je u toku, ali je prouzrokovana politikom crnogorskih vlasti koje se bezrezervno orijentišu na EU i na NATO”.
Lukšićeva tvrdnja da, navodno, dvije trećine Crnogoraca podržava ulazak zemlje u NATO, po riječima Petra Iskenderova, ne može se ničim potkrijepiti.
- Nezavisne ankete svjedoče da je situacija upravo suprotna. Prema dostupnim podacima, za stupanje Crne Gore u NATO izjašnjava se samo četvrtina stanovništva zemlje. EU nije NATO, ali i ulazak u tu organizaciju podržava manje od polovine ispitanika (od 40% do 45%), navodi ruski ekspert.
 Ma kako vlasti Crne Gore to željele, većina stanovnika još uvijek ne prihvata ideje evroatlantizma. Zbog toga vlada traži neko opravdanje i poziva se na famoznu „nevidljivu ruku Moskve“. Te optužbe su potpuno u duhu sadašnje politike Brisela. One, međutim, neće pomoći da se riješe stvarni problemi u zemlji. Naprotiv, samo će još više podići tenziju. 
Lukšić je bacio ljagu na crnogorski narod koji ima istoriju dobrih rusko-crnogorskih odnosa dugu tri vijeka. Zato Nikita Bondarev iz ruskog Instituta za strateške studije kaže: „Iz Lukšićevih riječi faktički proizilazi da u Crnoj Gori ne postoji tradicionalno rusofilsko raspoloženje, nego postoji samo Putinova propaganda. Sve što nas je sjedinjavalo tokom vjekova, sa nevjerovatnom lakoćom je bačeno na đubrište istorije, samo radi jedne Štajnmajerove pohvale. Kao da nema niti je bilo bratimljenja vladike Danila Njegoša sa imperatorom Petrom I, kao da nije bilo Save Raguzinskog, bliskog prijatelja imperatora Petra I, niti subvencija koje je imperator Pavle I svake godine davao Crnoj Gori. Kao da nije bilo ruskog konzulata u Kotoru i zajedničkih borbenih dejstava Rusije i Crne Gore 1806. godine? Ko je predložio ideju o slavenosrpskom carstvu pod žezlom ruskog monarha – Petar I Petrović Njegoš ili Putinova propaganda? I zašto se najvažnija ruska svetinja – desnica Jovana Krstitelja – nalazi u Crnoj Gori i zašto Rusija čak i ne razmišlja da je traži nazad? Jesu li i to intrige Ruske i Srpske pravoslavne crkve, o kojima govori Lukšić?“
To jesu intrige – ali Lukšićeve. On je ispunjen mržnjom prema Rusima i poniznom ljubavlju prema našim tradicionalnim neprijateljima? I bavi se tračevima u spoljnoj politici? Ne zaslužuje on ni onih 12,95 eura za gaće!
(Autor je ne­ka­da­šnji
ge­ne­ral­ni kon­zul
SRJ u Ba­ri­ju)