Pro­sječ­na če­tvo­ro­čla­na po­ro­di­ca sa pro­sječ­nim pri­ma­nji­ma, ko­ja pre­ma Mon­sta­tu iz­no­se hi­lja­du eura, te­ško mo­že da pre­ži­vi mje­sec da­na, a go­to­vo je ne­mo­gu­će da ušte­di no­vac.
Sva­kog mje­se­ca tre­ba pla­ti­ti ra­ču­ne za stru­ju, vo­du, sme­će, ka­blov­sku, te­le­fon, odr­ža­va­nje sta­na, na šta u za­vi­sno­sti od go­di­šnjeg do­ba ode iz­me­đu 100 i 150 eura. Zva­nič­na sta­ti­sti­ka po­ka­zu­je da se na hra­nu mje­seč­no tro­ši 30 od­sto ukup­nog bu­dže­ta, što je oko 300 eura. Ve­ći­na sta­nov­ni­štva pla­ća ili stam­be­ni kre­dit ili sta­na­ri­nu u pro­sje­ku oko 200 eura, a ve­li­ki broj njih je i mi­mo to­ga kre­dit­no za­du­žen.
Ka­da se ove tri stva­ri iz­mi­re osta­je 350 eura, a tre­ba pla­ti­ti pre­voz do po­sla, od­no­sno ško­le ili pla­ti­ti go­ri­vo. Pre­ma po­da­ci­ma Mon­sta­ta, po­ro­di­ca na tran­sport mje­seč­no tro­ši de­se­ti dio bu­dže­ta, što je u ovom slu­ča­ju oko 100 eura. Za pre­o­sta­li no­vac, u za­vi­sno­sti od go­di­šnjeg do­ba tre­ba ku­pi­ti odje­ću i obu­ću, knji­ge, pri­bor, lje­ko­ve...
Sva­ki ne­pla­ni­ra­ni tro­šak, po­put ro­đen­da­na, svad­be, sla­ve do­dat­na je mu­ka za sva­ko do­ma­ćin­stvo sa pro­sječ­nim pri­ma­nji­ma.
Do­ma­ćin­stva u ko­ji­ma ro­di­te­lji ra­de na po­slo­vi­ma ko­ji su mno­go ma­nje pla­će­ni, po­put tr­go­vin­skih rad­nji, gdje su pla­te rad­ni­ci­ma u naj­ve­ćem di­je­lu po 200 eura, ži­ve bu­kval­no na ivi­ci si­ro­ma­štva i mo­ra­ju da vo­de ra­ču­na ka­ko će po­tro­ši­ti sva­ki euro. Zbog to­ga ne­ri­jet­ko čla­no­vi do­ma­ćin­sta­va sa pri­ma­nji­ma is­pod pro­sje­ka tra­že do­dat­ni po­sao, ka­ko bi pre­hra­ni­li po­ro­di­cu i pre­ži­vje­li.
Pred­sjed­nik ne­vla­di­ne or­ga­ni­za­ci­je „Bor­ba pro­tiv si­ro­ma­štva” Ra­do­van To­ško­vić is­ta­kao je da u Cr­noj Go­ri ve­li­ka ve­ći­na gra­đa­na ima pri­ma­nja is­pod pro­sje­ka. Pre­ma po­da­ci­ma Mon­sta­ta, pro­sječ­na pla­ta je oko 500 eura.
– Pri­ma­nja ma­nja od pro­sječ­nih ima oko 85 do 90 od­sto gra­đa­na. Kod nas je u od­no­su na evrop­ske dr­ža­ve, po­tro­šač­ka kor­pa ve­ća od pro­sječ­ne pla­te i to dva pu­ta, dok je u ze­mlja­ma Evro­pe sa­svim dru­ga­či­je. Ta­mo je pro­sječ­na pla­ta ve­ća od po­tro­šač­ke kor­pe dva do šest pu­ta i sve to do­ka­zu­je te­ško si­ro­ma­štvo u Cr­noj Go­ri – re­kao je To­ško­vić.
Pre­ma nje­go­vim ri­je­či­ma, sva­ki dan se mo­gu vi­dje­ti lju­di ko­ji tra­že par­če hlje­ba po kon­tej­ne­ri­ma, što po­ka­zu­je da smo kva­zi­dr­ža­va.
– U svim evrop­skim ze­mlja­ma, u či­jem dru­štvu te­ži­mo da bu­de­mo, una­pri­jed su od­re­đe­na mje­seč­na pri­ma­nja za sve ne­za­po­sle­ne. Kod njih ot­pa­ci idu na re­ci­kla­žu, a kod nas za­vr­ša­va­ju u tr­bu­si­ma gra­đa­na ko­ji pre­tu­ra­ju po kon­tej­ne­ri­ma – re­kao je To­ško­vić.
Is­ta­kao je da su sva­ke go­di­ne si­ro­ma­štvo i broj ne­za­po­sle­nih ve­ći, jer pljač­ka­njem fir­mi na­rod osta­je bez po­sla i pri­nu­đen je da se bo­ri da pre­ži­vi.
Dan si­ro­ma­šnih se obi­lje­ža­va 9. av­gu­sta, a pri­lo­že­ni po­da­ci go­vo­re da je u Cr­noj Go­ri za ve­ći­nu sta­nov­ni­štva sko­ro sva­ki dan 9. av­gust.
M.B.

ANKETA
Pre­ži­vlja­va­nje
Živ­ko Živ­ko­vić, pen­zi­o­ner – U za­vi­sno­sti gdje ra­diš ta­kav ti je i ži­vot, ta­ko i ži­viš, pa sa­mim tim i pu­niš kor­pu. Tro­ško­vi su ve­li­ki, zi­ma i pra­zni­ci do­no­se još ve­će tro­ško­ve, ta­ko da je kraj mje­se­ca uvi­jek si­no­nim za sa­sta­vlja­nje kra­ja sa kra­jem do sle­de­će pla­te.

Bra­ni­slav Po­po­vić, pen­zi­o­ner – U du­ši mi je te­ško kad znam da smo mi kao sta­ri­ja ge­ne­ra­ci­ja ima­li sre­đen ži­vot. Ra­di­li smo po osam sa­ti, osam sa­ti ima­li kul­tur­no-za­bav­nog ži­vo­ta i osam sa­ti sna. Sa­da­šnje ge­ne­ra­ci­je su iz­ba­ci­le kul­tur­no-za­bav­ni, a umje­sto osam sa­ti ra­de po 12 ili 16 sa­ti da bi mo­gli da pre­ži­ve ili pre­hra­ne fa­mi­li­ju. Ni u dru­gim ze­mlja­ma ni­je naj­bo­lje, mno­ge fir­me su u štraj­ku ili za­tvo­re­ne.

Pa­vle Ra­do­vić, pen­zi­o­ner – Ov­dje se čo­vjek bo­ri sa­mo da pre­ži­vi, ne­ma tu mno­go di­sku­si­je. Na­rod­ski re­če­no „vi je­de­te me­so, ja ku­pus, u pro­sje­ku je­de­mo sar­mu”, eto ta­kav nam je ži­vot.