Političari u Berlinu traže da se postavi „povjerenik za usamljenost”. Sve je manje druženja i socijalnih veza, a to utiče i na zdravlje. Ne radi se samo o njemačkom problemu - fenomen se posmatra od Japana do Amerike.
Svako drugo domaćinstvo u Berlinu ima samo po jednog člana. U gradu sa statusom savezne pokrajine već postoje službe za pomoć starijim osobama telefonom, profesionalno organizovane žurke za fizički kontakt sa drugim ljudskim bićima i Fejsbuk grupe za samopomoć.
A berlinski odbor Demohrišćana (CDU) kancelarke Angele Merkel sada traži da glavni grad ima - zvaničnog komesara za usamljenost.
– Neko mora sve da koordinira i za to je potrebno radno mjesto sa punim radnim vremenom - rekao je portparol CDU Majk Pen.
Više nije dovoljno da se time bave samo dobrovoljci.
Prema izvještaju berlinskog dnevnika Tagesšpigel, prošle godine je 1.300 ljudi bilo uključeno u dobrovoljni rad u borbi protiv usamljenosti. To možda zvuči kao velika brojka, ali grad ima 3,6 miliona stanovnika i svake godine ih je sve više.
U istom članku piše da najmanje 300 ljudi godišnje umre u svojim stanovima a da to niko ne primijeti - ponekad i nedjeljama. Nije ni čudo što je Berlin u štampi i na društvenim medijima stekao nadimak „prestonica usamljenosti”.
Istraživanje koje je u maju sprovela Savezna vlada utvrdilo je da se od 2011. do 2017. godine za 15 odsto povećao broj Njemaca starosti između 45 i 84 godine koji su izjavili da se ponekad osjećaju vrlo usamljeno.
Epidemija izolovanosti nije samo njemački fenomen. Velika Britanija još od 2018. ima ministra za usamljenost, imenovanog nakon što je studija utvrdila da se devet miliona Britanaca osjeća usamljenim. U to vrijeme Mark Robinson, šef neprofitne organizacije Age UK, rekao je da je „dokazano da je usamljenost gora za zdravlje od pušenja 15 cigareta dnevno i da ne mora da bude sastavni dio života starijih ljudi”. Međutim, sve masovnija izolovanost je fenomen koji se zapaža u svim starosnim, rodnim i etničkim grupama. Opsežna studija koju je sprovela američka istraživačka firma Ipsos otkrila je da su u Sjedinjenim Državama najusamljeniji ljudi iz „Generacije „Z - rođene krajem devedesetih i početkom ovog vijeka.
– Skoro polovina Amerikanaca (46%) izvještava da se ponekad ili uvijek osjećaju usamljeno - pokazalo je istraživanje sprovedeno za kompaniju zdravstvenog osiguranja Cigna. „Generacija Z imala je najveći stepen usamljenosti, a najmanje su usamljeni stariji od 72 godine”.
Društvena izolacija utiče na zdravlje i to je sve uočljivije. Američki nacionalni institut za zdravlje kaže da rizici uključuju „visok krvni pritisak, srčane bolesti, gojaznost, oslabljeni imuni sistem, anksioznost, depresiju, pad kognitivnih sposobnosti, Alchajmerovu bolest – pa čak i smrt”.
Studija Cigna takođe je otkrila da usamljenost šteti karijeri, što dovodi do nižih plata i slabijeg napredovanja, između ostalog i zbog loše saradnje sa kolegama.
Mnogi vide uzroke u zamkama modernog života koje su stigle sa internetom, ali istraživači kažu da su uzroci zapravo dublji. U studija Cigne se navodi da se na osnovu podataka kao što su „nivo direktne interakcija među osobama, fizičko i mentalno zdravlje i ravnoteža između poslovnog i privatnog života - bolje može prognozirati usamljenost nego na osnovu podataka o korišćenju društvenih mreža”.
Bilo je teško utvrditi specifične uzroke ove krize usamljenosti, ali naučnici stručnog časopisa Psychology Today su rekli da je sve veći broj ljudi koji žive sami, kao u slučaju Berlina, jedan od mnogih faktora. Jer, čak i ako ljudi žive sa drugima, to ne mora da znači da nemaju osjećaj društvene izolacije.
Berlinski CDU planira godišnji budžet u visini od 100.000 eura za finansiranje projekata za borbu protiv socijalne izolacije, navodi RBB.
Dok senat u Berlinu ne razradi i ne odobri taj plan, onima koji pate od osjećaja usamljenosti psiholozi preporučuju da makar minimalno kontaktiraju sa ljudima u neposrednoj blizini, kao što su komšije, kolege, radnici u supermarketima… Savjetuje im se i da provode vrijeme napolju i pronađu grupne aktivnosti u svom kraju. A ako im je baš loše - onda treba razgovarati sa ljekarom.

Timski rad spasava
Studija Cigna je kao jedno od rješenja predložila šefovima da na radnom mjestu promovišu timski rad i angažovanje - to može dovesti do nekih osnovnih interakcija, poput razgovora, uspostavljanja kontakta očima i neposredne fizičke blizine sa drugima. A upravo to nedostaje usamljenim ljudima.