Ne­ka­da­šnja za­mje­ni­ca vr­hov­nog dr­žav­nog tu­ži­o­ca Ta­tja­na Mar­ko­vić, sa­da pen­zi­o­ner­ka, vi­še od de­ce­ni­je vo­di prav­nu bit­ku ra­di utvr­đe­nja pra­va svo­ji­ne na vje­kov­noj pa­la­ti „Ve­ro­na“, smje­šte­noj u pri­o­ba­lju ko­tor­skog na­se­lja Pr­čanj, a u ko­joj ži­vi vi­še od se­dam­de­set go­di­na.
Iz tog raz­lo­ga ona je još 2006. go­di­ne pred Osnov­nim su­dom u Ko­to­ru po­kre­nu­la spor pro­tiv čla­no­va po­ro­di­ce Giunio; Mla­de­na, Klu­ka i Lo­ve­la, kao i Dal­ma­tin Bu­ga iz Du­brov­ni­ka za ko­je tvr­di da su se u ka­ta­stru ne­za­ko­ni­to upi­sa­li kao vla­sni­ci te imo­vi­ne.
Na­i­me, Giunio Mladenje sa svo­jim bra­tom Giunio Nenadom (sa­da pok.) upi­san kao vla­snik na po 1/2 ide­al­nog di­je­la spor­ne ne­po­kret­no­sti ko­ja ob­u­hva­ta po­ro­dič­nu stam­be­nu zgra­du po­vr­ši­ne u osno­vi 185 m2, dvo­ri­šte od 161 m2, nji­vu od 838 m2 i ne­stam­be­ni obje­kat po­vr­ši­ne 10 m2.
Pre­ma sta­nju u ze­mlji­šnim knji­ga­ma, bra­ća Giunio su 1/16 ovih ne­po­kret­no­sti 1961. go­di­ne na­sli­je­di­li od Giunio Rudolfa, a ovaj od jed­nog od su­vla­sni­ka tih ne­po­kret­no­sti Ve­ro­na El­vi­re. Dru­gi su­vla­snik, sa udje­lom od 1/16 ide­al­nog di­je­la, bi­la je Ve­ro­na Ida.
Nju je 1957. na­sli­je­di­la Ve­ro­na El­vi­ra, a ovu Giunio Rudolf, ko­jeg su na po 1/2 na­sli­je­dii Giunio Nenad i Mladen.
U tu­žbi pi­še da iz na­ve­de­nog pro­iz­i­la­zi da su Giunio Nenad i Mladen na­sli­je­di­li su­vla­snič­ke dje­lo­ve Ve­ro­na Ide i El­vi­re ko­ji su iz­no­si­li „po 1/16, ili ukup­no 2/16, od­no­sno 1/8“, a da su „mo­gli na­sli­je­di­ti po 1/16 ide­al­nog di­je­la, a ne cje­lo­kup­nu ne­po­kret­nost“.
Osta­li su­vla­sni­ci ko­ji su bi­li upi­sa­ni su Ve­ro­na; Al­pan­dar, En­ri­ka, Ma­ri­e­ta, Er­mi­nio, Ade­la, Alek­san­dar i Ar­tur; svi dje­ca pok. Ve­ro­na Fran­če­ska. Oni su ovu imo­vi­nu na­sli­je­di­li od Ve­ro­na Za­ka­ria pok. Spi­ri­di­o­na ko­ja je ima­la 8/16 ide­al­nog di­je­la ovih ne­po­kret­no­sti.
Mar­ko­vi­će­va u tu­žbi tvr­di i da za­pi­snik ra­đen pred Ko­mi­si­jom za iz­la­ga­nje po­da­ta­ka o ne­po­kret­no­sti stvar­nih pra­va SO Ko­tor od 22. sep­tem­bra 1986. go­di­ne do­ka­zu­je da ne­ma osno­va po za­ko­nu da se Giunio Mladen i prav­ni pret­hod­nik osta­lih tu­že­nih sa­da pok. Giunio Nenad, upi­šu u ka­ta­star ne­po­kret­no­sti kao is­klju­či­vi vla­sni­ci spor­ne imo­vi­ne.
U za­pi­sni­ku na­i­me sto­ji iz­ja­va pok. Giunio Nenada da na ne­po­kret­no­sti ima još na­sled­ni­ka ko­ji ži­ve u Ru­mu­ni­ji, te da u ko­li­ko se oni ja­ve, oba­ve­zu­je se da će im na­dok­na­di­ti nji­hov ide­al­ni dio.
Ona tvr­di da je ste­kla pra­vo svo­ji­ne i pra­vo sta­no­va­nja na pr­vom i dru­gom spra­tu objek­ta, pra­vo ko­ri­šće­nja ze­mlji­šta, kao i pra­vo svo­ji­ne na objek­tu tzv. man­drać.
Na­i­me, nje­ni ro­di­te­lji; sa­da po­koj­ni Ci­ko Đu­ro i Ivan­ka, sa svo­jom dje­com su se u spor­nu ku­ću use­li­li 1934. go­di­ne na za­htjev se­sta­ra Ve­ro­ne, Ide, Ma­ri­e­te i El­vi­re ko­je su u njoj ži­vje­le.
Ko­ri­sti­li su dru­gi sprat uz sa­gla­snost vla­sni­ca, a za uz­vrat su se o nji­ma sta­ra­li.
Se­stre Ve­ro­na umr­le su ne­po­sred­no pri­je Dru­gog svjet­skog ra­ta, a tu­ži­lja i nje­ni ro­di­te­lji osta­li da sta­nu­ju u ku­ći.
Na­kon ra­ta, rje­še­njem Mje­snog na­rod­nog od­bo­ra od 8. ju­na 1951. go­di­ne pr­vi sprat je dat na ko­ri­šće­nje Ri­zo­ni­ko Slav­ku, su­pru­gu tu­ži­lje, da na­ve­de­ni stan ko­ri­sti sa čla­no­vi­ma svo­je po­ro­di­ce. Isto­vre­me­no tim rje­še­njem je vla­sni­ku Giunio Gracieriu na­lo­že­no da se ise­li, iako ovaj ni­ka­da ni­je ži­vio u toj ku­ći.
Mar­ko­vi­će­va tvr­di da od smr­ti se­sta­ra Ve­ro­ne ni­ko ni­ka­da ni­je ospo­ra­vao po­sjed nje­nim ro­di­te­lji­ma, njoj, nje­nom su­pru­gu i dje­ci. Ona je na­gla­si­la da pu­nih 72 go­di­ne ni­ko od na­sled­ni­ka ni­ka­da ni­je po­sta­vio bi­lo ka­kav za­htjev u po­gle­du ne­po­kret­no­sti, sve do 2006. go­di­ne ka­da joj je če­tvr­to­tu­že­ni Dal­ma­tin Bu­ga tra­žio da se ise­li iz ku­će jer ima na­mje­ru da je pro­da.
B.M.


Lu­ko: Ni­je do­ka­za­la osno­va­nost za­htje­va

Pu­no­moć­nik tu­že­nih Dal­ma­tin Lu­ko je na ro­či­štu odr­ža­nom 25. ma­ja ove go­di­ne, pred su­di­jom Velj­kom Bu­la­to­vi­ćem iz­ja­vio da tu­že­ni osta­ju u sve­mu kao i u to­ku po­stup­ka, na­vo­de­ći da oni sma­tra­ju da Mar­ko­vi­će­va ni­ka­kvom svo­jom rad­njom ni­je do­ka­za­la osno­va­nost tu­žbe­nog za­htje­va.
– U ne­do­stat­ku do­ka­za za ostva­riva­nje pra­va vla­sni­štva tu­ži­lja se re­fe­ri­ra na upis vla­sni­štva u ze­mlji­šne knji­ge. O pra­vu gra­đe­nja bes­pred­met­no je go­vo­ri­ti, jer se ra­di o pa­la­či ko­ja je sta­ra vi­še sto­lje­ća – is­ta­kao je on.