Lo­še vre­men­ske pri­li­ke, ko­je ne­ka­ko od po­čet­ka pra­te ovo­go­di­šnji Gi­tar art sa­mer fest u Her­ceg No­vom, uslo­vi­le su da kon­cert bra­će Te­o­fi­lo­vić, ko­ji je tre­ba­lo da bu­de odr­žan na Kan­li ku­li, ai kon­cert Gi­ta­ne­on dua, ko­ji je tre­ba­lo da bu­de odr­žan na Tr­gu Mi­ća Pa­vlo­vi­ća, bu­du upri­li­če­ni u sa­li Mu­zič­ke ško­le.
Rat­ko i Ra­di­ša Te­o­fi­lo­vić, je­din­stve­ni su iz­vo­đa­či drev­ne srp­ske i bal­kan­ske vo­kal­ne mu­zi­ke. Mu­zi­ka Te­o­fi­lo­vi­ća sa­ži­ma vi­je­ko­ve tra­di­ci­o­nal­nog na­slje­đa i evo­ci­ra duh cje­lo­kup­nog re­gi­o­na. Aran­žma­ni i in­ter­pre­ta­ci­ja odi­šu du­bo­kim po­šti­va­njem pre­ma pro­šlo­sti, sa­da­šnjo­sti i bu­duć­no­sti. Te­o­fi­lo­vi­ći su odr­ža­li ve­li­ki broj kon­ce­ra­ta u go­to­vo svim ve­li­kim gra­do­vi­ma Evro­pe, Ja­pa­nu i Ame­ri­ci.
Kon­cert u sa­li her­ceg­nov­ske Mu­zič­ke ško­le, ko­ja je bi­la pre­tje­sna da pri­mi sve one ko­ji su že­lje­li da ih slu­ša­ju, bio je is­pra­ćen bur­nim ova­ci­ja­ma pu­bli­ke i vra­ća­njem dva vr­hun­ska umjet­ni­ka na bis.
Na­kon kon­cer­ta Ra­di­ša Te­o­fi­lo­vić je ka­zao da su uti­sci sjaj­ni, iako obo­je­ni sje­tom, što je ki­ša pre­ki­nu­la na­stup na Kan­li ku­li.
- Pro­sto čo­vje­ku bu­de žao ka­da ne­što ne ura­di do kra­ja. Pu­bli­ka je bi­la fan­ta­stič­na, ona nas je dr­ža­la na sce­ni. Na­kon iz­van­red­nog kon­cer­ta Vlat­ka Ste­fa­nov­skog i Mi­ro­sla­va Ta­di­ća bi­lo je te­ško po­no­vo sve po­kre­nu­ti, ali ima­li smo div­no ras­po­lo­že­nje. Her­ceg No­vi je mje­sto ko­je vo­li ovu mu­zi­ku ko­ji se mi tru­di­mo da nje­gu­je­mo – pro­ko­men­ta­ri­sao je vla­snik je­din­stve­nog vo­ka­la na na­šim pro­sto­ri­ma.
On je ot­krio da tre­nut­no pre­go­vo­ra­ju o kon­cert­nim na­stu­pi­ma u Pod­go­ri­ci i Nik­ši­ću, ko­ji bi tre­ba­li bi­ti odr­ža­ni to­kom sep­tem­bra, na­kon če­ga ih če­ka uče­šće na fe­sti­va­lu u Bu­dim­pe­šti.
Ka­da je ri­ječ o re­per­to­a­ru, Ra­di­ša Te­o­fi­lo­vić je­i­sta­kao da se on i brat uvi­jek tru­de da ga obo­ga­te. U tom smi­slu is­tra­žu­ju na­rod­nu tra­di­ci­ju, a u ovom pe­ri­o­du naj­vi­še mu­zič­ku tra­di­ci­ju Cr­ne Go­re i Dal­ma­ci­je.
Na­kon bra­će Te­o­fi­lo­vić pred nov­skom pu­bli­kom na­stu­pi­li su Gi­ta­ne­on duo, ko­jeg či­ne gi­ta­ri­sta Zo­ran Anić i maj­stor na ban­do­ne­o­nu Alek­san­dar Ni­ko­lić. Na re­per­to­a­ru ovog je­din­stve­nog dua na na­šim pro­sto­ri­ma naj­vi­še su za­stu­plje­na dje­la Asto­ra Pja­co­le, ali i kom­po­zi­ci­je Alek­san­dra Ni­ko­li­ća.
Ova dva vr­hun­ska umjet­ni­ka sa vr­lo bo­ga­tim svjet­skom kon­cert­nom ka­ri­je­rom, sa­sta­li su se dav­ne 2002. go­di­ne, iz­vo­de­ći, pre­mi­jer­no u Be­o­gra­du, kon­cert za ban­do­ne­on, gi­ta­ru i gu­dač­ki or­ke­star Asto­ra Pja­co­le. Od ta­da do da­nas, nji­ho­vo mu­zič­ko pu­to­va­nje ne­pre­kid­no tra­je od Sr­bi­je do La­tin­ske Ame­ri­ke i na­zad, pra­ve­ći no­ve fu­zi­je bal­kan­skog i la­ti­no­a­me­rič­kog me­lo­sa, ko­ju je nov­ska pu­bli­ka ite­ka­ko umje­la da ci­je­ni i po­zdra­vi vi­še ne­go to­plim apla­u­zi­ma i ta­ko­đe po­zi­vom na bis.
Zo­ran Anić je na­kon kon­cer­ta ka­zao da se pri­pre­mao za otvo­ren pro­stor.
- Zbog to­ga sam i po­nio dru­ga­či­ju gi­ta­ru. Ali, ipak i ki­ša je sa­stav­ni deo fe­sti­va­la. S dru­ge stra­ne, na­stup u sa­li je pru­žio ne­ku po­seb­nu at­mos­fe­ru. Ako je pu­bli­ka za­do­volj­na, sve je u re­du - krat­ko je pro­ko­men­ta­ri­sao Anić.
Alek­san­dar Ni­ko­lić se pod­sje­tio da je u ne­ko­li­ko na­vra­ta go­sto­vao u Cr­noj Go­ri, a da dru­gi put na­stu­pa u Her­ceg No­vom.
- Za­do­volj­stvo je što se na ovom fe­sti­va­lu na­šlo mje­sta za gi­ta­ru i ban­do­ne­on. Pri­ro­da ban­do­ne­o­na je čud­no­va­ta. Sa­vla­da­ti ga teh­nič­ki, upam­ti­ti sav taj ha­o­ti­čan ras­po­red je te­ško, ali za­uz­vrat do­bi­ja­mo je­dan di­van ton, mu­zič­ku di­na­mi­ku. In­spi­ra­sa­ni pje­va­njem bra­će Te­o­fi­lo­vić i nji­ho­vom ma­gi­jom po­tru­dio sam se i da kroz ban­do­ne­on ne­što ot­pje­vam– ob­ja­snio je Ni­ko­lić.
K.M.


Svjet­ski put­ni­ci

Čla­no­vi dua „Gi­ta­ne­on” su jed­ni od naj­ve­ćih put­ni­ka me­đu mu­zi­ča­ri­ma s na­šeg pod­ne­blja. Za nji­ma je 15 go­di­na na­stu­pa, pre­ko 700 kon­ce­ra­ta u vi­še od 30 ze­ma­lja svi­je­ta, ot­krio nam je ban­do­ne­o­ni­sta Alek­san­dar Ni­ko­lić.
- Tan­go i zvuk ban­do­ne­o­na ima tu ma­gi­ju da pu­bli­ka svu­da go­to­vo isto­vjet­no re­a­gu­je, i u Vi­jet­na­mu, i Fin­skoj, Ar­gen­ti­ni, Ame­ri­ci... svu­da gdje smo pro­no­sli­li zvuk. Ono što je me­ni ve­o­ma bit­no je da smo kroz sav tan­go re­per­to­ar uspje­li da pro­vu­če­mo i ma­lo bal­kan­skog me­lo­sa. Po­tru­di­li smo se da to ga upa­ku­je­mo sim­pa­tič­no. Uvi­jek sa tim za­vr­ša­va­mo ova­kve kon­cer­te, i dra­go nam je da je nov­ska pu­bli­ka li­je­po re­a­go­va­la. Kao kom­po­zi­to­ru to mi je po­seb­na sa­tis­fak­ci­ja – ka­zao je Ni­ko­lić.