-ŽABLjAK- Selo Mala Crna Gora, udaljeno od Žabljaka 25 kilometara, smješteno je na obroncima Durmitora. Počiva na prekrasnom prostoru durmitorskog masiva između kanjona rijeka Tare i Sušice. Ime je dobilo po crnogoričnim šumama kojima je okruženo, a po mnogo čemu je karakteristično. U prvoj dekadi 20. vijeka u selu je otvorena škola, kroz koju je prošlo sedamdeset generacija učenika. Prije nekoliko godina škola je zatvorena i u njenom dvorištu sada konji pasu travu. Na Sušici nema više mlinova potočara. U selu je zatvorena i prodavnica. Do skoro su imali saniteta, a sada ni to nemaju. Nema veselih večeri, prela i sijela. Odavno se ne čuje momačka, ni djevojačka pjesma. Česti prekidi struje i gubljenje signala mobilne telefonske mreže uskraćuju im često jedinu vezu sa svijetom. Poštari ne dolaze, niti donose pisma, penzije, pošiljke.
Ovo živopisno selo spada među naselja s najvišom nadmorskom visinom na Balkanu, gdje zimuje oko tridesetak pretežno staračkih domaćinstava, a po šest i više mjeseci tokom godine odsječeno je od svijeta. Zbog čestih prekida i kvarova na elektromreži petrolejska lampa je svakodnevica u domovima ovih durmitorskih gorštaka. Zavejani po pola godine, pa čak i više, u durmitorskom bespuću čekaju da se put preko Štuoca pročisti pa da im neko dođe. Kažu da im jedino redovno dolaze pred izbore.
Uz probleme koje donosi svakodnevica, žitelji ovog sela ove jeseni nijesu dobili obećano ogrevno drvo, a zima je na pragu. Ogorčeni su na državne institucije zbog nemara, a posebno na JP NPCG, koje im ne doznačuje ogrev.
Mještanin Slavko Tomčić ističe da je u selu snijeg, pa se pita kad nadležni misle, ako uopšte misle o tome, da im odobre prijeko potrebno ogrevno drvo.
-Ovo je bruka, još je samo trebalo da nam uskrate i ogrevno drvo. To nam je uvijek pripadalo. U svakoj vlasti i svakom sistemu, pa čak i u onom okupatorskom. U selu su pretežno djedovi i babe, ne mogu da žive, a kamoli da pod ovakim uslovima i snijegu sijeku ogrev. Nemamo ni savjet mjesne zajednice, ni odbornika, postavljaju koga im je drago, a seljake uopšte ne pitaju, tako da nas nema ko predstavljati, niti se možemo samoorganizovati – ogorčen je jedan od najmlađih žitelja sela.
Njegov komšija Slobodan Dakić podsjeća da ih je ove jeseni rano „obradovao“ snijeg.
-U oktobru smo već odsječeni od svijeta.Trenutno nam je put zameten, a iz sela treba da idu oni kojima ovdje nema opstanka tokom zime, moraju da su bliže doktoru. Ogrevno drvo nam je najbitnije, snijeg je već pao. Ukinuli su nam prodavnicu, stočnu pijacu, sanitet, put se neredovno održava, struja je slaba ili je nema-priča sedamdesetogodišnji Slobodan.
Na pitanje ,,Dana” upućeno JP NPCG da li je istina da je žiteljima sela Mala Crna Gora, u zoni NP ,,Durmitor”, onemogućena ili zabranjena doznaka-dodjela ogrevnog drveta za ovu godinu, iz tog preduzeća odgovorili su da je ,,u skladu sa programom upravljanja NP ,,Durmitor” za 2017. godinu planirano da se izvrši terenski obilazak šumskih ekosistema na području parka i da se izvrši doznaka stabala sanitarnog karaktera''. U skladu s tim aktivnostima je i izvršena doznaka stabala jele, smrče i bukve u količini od ukupno 390 m³ i to na Čeki, Nadgorju, Plećima, Studlijskoj gori, Sirovoj gori, Sušici i Tepcima.
-Kao što se vidi iz navedenih podataka, ovim je obuhvaćena i Mala Crna Gora, kao i da je drvna masa doznačena od strane stručnih saradnika JPNPCG. Na osnovu Statuta Javnog preduzeća za nacionalne parkove Crne Gore, Zakona o nacionalnim parkovima i zakona o šumama, Upravni odbor javnog preduzeća, na sjednici održanoj 2. oktobra 2017. godine, usvojio je odluku o pokretanju postupka prodaje drveta u dubećem stanju, stanovnicima sa prebivalištem u ruralnim područjima NP ,,Durmitor” ko­jim je ob­u­hva­će­no na­ve­de­no pod­ruč­je. Na­kon do­bi­ja­nja sa­gla­sno­sti Vla­de Cr­ne Go­re na na­ve­de­nu od­lu­ku, u skla­du sa za­ko­nom, iz­vr­ši­će se pro­da­ja do­zna­če­ne drv­ne ma­se. Uko­li­ko se uka­že po­tre­ba za ve­ćom ko­li­či­nom drv­ne ma­se, JP NPCG će iza­ći u su­sret mje­šta­ni­ma kao što je to či­ni­lo i u pret­hod­nom pe­ri­o­du - na­vo­di se u pi­sa­nom od­go­vo­ru JP NPCG.
V.Š.


Ne­ma­ju kad od bro­ja­nja mi­li­o­na

-Stra­šno je da Uprav­ni od­bor JP NPCG tek u ok­to­bru do­no­si od­lu­ku o po­kre­ta­nju po­stup­ka pro­da­je dr­ve­ta ko­ju sa­da upu­ću­ju Vla­di. To je tre­ba­lo da ura­de na vri­je­me, a ne sa­da ka­da je pao sni­jeg i zi­ma za­ku­ca­la na vra­ta. Vje­ro­vat­no da ni­je­su ima­li vre­me­na za ta­ko ne­što, od bro­ja­nja nov­ca ko­ji su pri­ho­do­va­li od Dur­mi­to­ra, Ta­re i Su­ši­ce. Stvar­no, šta dru­go re­ći ne­go ne­ka ih je sra­mo­ta! Na­še se­lo je pla­nin­sko, po­slo­vi oko pri­pre­me ogrev­nog dr­ve­ta su naj­va­žni­ji za ži­te­lje se­la i dr­va je već odav­no tre­ba­lo da bu­du is­ci­je­pa­na, osu­še­na i une­se­na u dr­va­re, a ne da na dr­ve­ću i sa­da pti­ce pje­va­ju. Uda­ri­le im pa­re u gla­vu, pri­ho­do­va­li mi­li­o­ne s ovog pod­ruč­ja, a ne pa­da im na pa­met da bi­lo šta ulo­že. A mi, mu­či­mo se bez vo­de, stru­ja lo­ša i če­sto je ne­ma, put se ne­re­dov­no odr­ža­va, se­lo ko­je je vi­še od po­la go­di­ne od­sje­če­no od svi­je­ta... Još ne­ma­ju ni do­zna­ke za ogrev­no dr­vo –ogor­če­na je mje­štan­ka Da­ra Avra­mo­vić.