NIKŠIĆ - Tihi bunt grupe mladih ljudi, okupljenih u organizaciji „Alternativa Crna Gora“, na sve težu socio-ekonomsku situaciju u gradu pod Trebjesom još uvijek nije zavrijedio pravu pažnju njihovih sugrađana, iako oni već skoro godinu protestuju ispred zgrade Opštine. Alternativci, koji su obrazovani i uglavnom nezaposleni mladi ljudi, svakodnevno po sat mirno stoje pred zdanjem koje je u Nikšiću trenutno najveći poslodavac i u kojem se donose sve ključne odluke na nivou opštine. Njihova upornost ima za cilj da Nikšićanima otvori oči da napokon počnu tražiti korjenite promjene koje će gradu vratiti epitet industrijskog centra, a mladima mogućnost za zaposlenje bez uslova da posjeduju partijsku knjižicu iti jedne, a posebno vladajuće partije.
U Nikšiću godinama unazad „vlada“ srednje doba, ističu u Alternativi, odnosno vrijeme koje je tada nazivano „mračnim“. Gradu sa više od 15 hiljada penzionera, 5,1 hiljadom zvanično nezaposlenih i gotovo isto toliko onih koji primaju socijalnu pomoć, smatraju uporni buntovnici, potrebni su humanizam i renesansa, ili malo smijeha pa makar on bio i „crn“.Upravo sa teškim temama alternativci su pravili niz performansa, od kojih je jedan realizovan ispred lokalnog biroa rada. Magična kugla i proročanske karte bile su srž njihovog skeča koji je nasmijao brojne Nikšićane, koji bezuspješno čekaju zaposlenje i koji su svoju surovu stvarnost vidjeli u tom crnom humoru.
Alternativci nijesu ustuknuli ni od prekršajnih prijava koje će platiti zbog performansa ispred spuškog zatvora. Tada su uhapšenom i uglednom članu vladajuće partije na račun u zatvoru uplatili deset eura da „mu se nađe u tamnici“.
Znanje i hrabrost, kaže alternativac Veselin Savić, niko im ne može oduzeti, ali toga u Nikšiću još uvijek brojni nijesu svjesni.
- Nemam ama baš nikakav strah da bi moje svakodnevno stajanje ispred Opštine moglo smanjiti moje šanse za eventualno zaposlenje. Istina, mnogima smo trn oku, a za one slične nama smo samo nedosanjani san i sve dok budem stajao ovdje i dok bude ljudi kao što smo mi, nikada se neće ugasiti ideja o „alternativi“ - smatra Savić, koji je student treće godine Odsjeka istorije, a sa 22 godine nema ni dana zaposlenja. Sa sličnim statusom u Nikšiću je, kaže on, na hiljade njegovih vršnjaka, a neki su prinuđeni da zbog pukog preživljavanja „savijaju glavu“.
- To je najbolnije kod mladih ljudi koji su sposobni sebe da izdržavaju i imaju želju i volju da rade. Bez obzira na postojeću sitaciju i dalje studiram jer smatram da čovjeku niko ne može oduzeti znanje i da ukoliko je svjestan koliko vrijedi ne treba da se boji za svoju budućnost. Moramo biti optimisti iako aktuelna situacija u svim segmentima stvara velike posledice i po pojedinca i za njegovu porodicu - kaže Savić.
Šćepan Kočović kaže da je u Alternativi vidio mogućnost promjene stanja koje je za sada maltene još uvijek na istom. Izuzetak je, kazao je Kočović, što sve više običnih Nikšićana prilazi i pitaju zbog čega su tu, a i to je napredak.
- U suštini cilj nam je postavljanje čovjeka i njegovih osnovnih problema u centar dešavanja. Za opštinu i one koji u njoj rade još uvijek smo nevidljivi, ali narod sve više prepoznaje ono što radimo, bude se, prilaze, komentarišu. Pojedini i odstoje sa nama, a samo tako se može vidjeti realnost koja nas okružuje - kaže Kočović.
B.Brašnjo
Mjesto rođenja odredilo sudbinu
Brojni su razlozi koje mlade Nikšićane sputavaju da se ostvare, a mnogi su više nego banalni u savremenom dobu. Šćepan Kočović ima 29 godina, po struci je ekonomista za turizam, a posao čeka već šest godina. Njegovu sudbinu nezaposlenog visokoškolca odredilo je mjesto rođenja, koje ovdašnja administracija „posebno“ vrednuje ali u pojedinim slučajevima.
- U Nikšiću sam odrastao, završio osnovnu i srednju školu, odnosno čitav život sam tu, ali sam rođen u Beogradu. To što mi je taj grad upisan kao mjesto rođenja, i to jedina moja veza sa Beogradom, već godinama moj je veliki problem. Nemam državljanstvo Crne Gore, ali zbog toga nemam ni zaposlenje. Prinuđen sam da svako malo idem za Srbiju, pa se vraćam da bi u „svojoj“ državi dobio po tri mjeseca boravka. Kad sve presaberem izgubio sam sve vrijeme svog života i to ne svojom krivicom, nego drugih-administracije, znate već koga, ne moram pokazivati prstom da bi nekome bilo jasno - ističe Kočović.
)){kind=small}
