Gledaoci predstave „Kroćenje goropadnice” Hrvatskog kazališta iz Splita po izlasku iz sale bili su u jednom saglasni - glumcima je, da bi odigrali predstavu na način kako je reditelj Ivan Plazibat to želeo trebala ozbiljna fizička priprema najmanje kao za kvalitetnu košarkašku ili rukometnu utakmicu i to sa produžecima. Možda i iz tog razloga, mada i zbog dužine, jer je ako ništa drugo trebalo izdržati tolike fizičke napore na pozornici, ovo bila prva prestava na JPF koja je tekla u dva „čina”, dakle sa pauzom. Zaista, za ovako nešto bile su potrebne ozbiljne, prije svega fizičke pripreme, pa i pauza usred predstave, ali mora se i to reći: reakcije užičke publike, za koju je Rade Šerbedžija dan ranije rekao da razumije savremeni teatar, bile su različite - od ushićenja do zbunjenosti i namrgođenosti.
„Ukroćena goropad”, da podsjetimo, napisana je pred kraj 16. vijeka, i to je jedna od najranijih i najkontroverznijih Šekspirovih drama. Splićani mogu da se pohvale time da je samo u poslednje dvije decenije realizovano desetak Šekspirovih komada, mada je „Goropadnica” u poslednjih sedam decenija igrana samo tri puta u ovom gradu – 1949, 1983. sa glumicom Zdravkom Krstulović, i sada.
Voditeljka okruglog stola Aleksandra Glovacki kaže da se splitska predstava kreće od komedije do drame, pa čak i tragedije, dok je Ivan Plaziblat ocenio da je ovo za muškarce „treš komedija”, a za žene tragedija.
– Živimo u svijetu u kome oni koji imaju mogu da se bahate, da pričaju iste fore, iste loše viceve i sami sebi se smiju. Predstava zahtijeva glumački, ali i gledateljski napor, jer traje tri sata i nekoliko puta se resetuje i pono vo pali – kaže Plazibat čije je ostvarenje užička publika ocijenila sa 4,41.
Selektor Bojan Munjin je utvrdio da je ovom predstavom otvoreno bačena rukavica publici.
– To je borba za elementarno dostojanstvo bilo koga, ne samo žene. Dakle, ugroženi su svi, bilo kojom vrstom divljaštva. Mislim da smo tu grubost današnjeg života i grubost ljudi, morali pokazati. Trebalo je izdržati tri sata, ali to su stvari koje su na pozornici veoma važne – zaključuje Munjin.
Svoj sud o „Kroćenju goropadnice” dao je i kritičar „Biltena”, sarajevski pisac i dramaturg Almir Imširević.
– Slušam sada kako je to komad o muško-ženskim odnosima, o tretiranju žena, i shvatim da bi taj čovjek bio veoma srećan da zna da danas evropsku i svjetsku dramaturgiju diktiraju žene. Da se poslije toliko stotina godina one najviše i najbolje bave dramskim pismom. Sa druge strane, tužno je da je Šekspir, koji je umro 1616, pisao i razumijevao stvari koje mi danas ne razumijemo najbolje. Daleko smo od trenutka u kome bi Šekspir bio srećan, jer se nešto promenilo – kazao je on.
Sinoć je ansambl Ateljea 212 igrao predstavu „Pet života pretužnog Milutina” beogradske spisateljice Milene Marković, u režiji Aleksandre Milavić Dejvis.
S. TIJANIĆ
„Krvave svadbe” za kraj
Predstava „Krvave svadbe” Federika Garsije Lorke koju je režirao Igor Vuk Torbica u koprodukciji Grada teatra Budva i Srpskog narodnog pozorišta iz Novog Sada biće izvedena večeras, u 20 časova, na JPF-u, u okviru takmičarske selekcije, čim se ova festival završava. Pored reditelja, u autorskom timu su scenograf Branko Hojnik, kostimograf Jelisaveta Tatić Čuturilo, kompozitor Vladimir Pejković. U komadu igraju Varja Đukić, Milica Grujičić, Ivana Mrvaljević, Pavle Popović, Branka Stanić, Vukašin Ranđelović, Miroslav Fabri, Draginja Voganjac, Maja Stojanović, Dušan Vukašinović, Filip Đuretić i Nenad Pećinar. S.Ć.
)){kind=small}
