Prema podacima Zavoda za statistiku (MONSTAT) u Crnoj Gori je samo 7. 600 ateista, odnosno svega oko 1,5 odsto. Sta­ti­sti­ka Mon­sta­ta u po­sled­njih 30 go­di­na po­ka­zu­je da se broj ate­i­sta u na­šoj dr­ža­vi kre­će od je­dan do 1,5 od­sto, što po ocje­ni sa­go­vor­ni­ka „Da­na” pred­sta­vlja bo­lji trend u od­no­su na do­ba ko­mu­ni­zma, ka­da je tre­ći­na sta­nov­ni­štva ne­gi­ra­la po­sto­ja­nje Bo­ga. Pre­ma po­pi­su iz 1991. go­di­ne, u dr­ža­vi je bi­lo 9.850 ate­i­sta, 2003. go­di­ne 6.003, a 2011 – 7.667. U Mon­sta­tu da ne­ma­ju po­dat­ke o bro­ju ate­i­sta 1953. go­di­ne, ka­da je ra­đen po­pis sta­nov­ni­štva.
Pro­to­je­rej Pre­drag Šće­pa­no­vić, di­plo­mi­ra­ni eko­no­mi­sta i ma­ster te­o­lo­gi­je, ka­že da se 1953. go­di­ne, pre­ma po­da­ci­ma ko­ji­ma on ras­po­la­že, 63,7 od­sto sta­nov­ni­ka Pod­go­ri­ce, ta­da­šnjeg Ti­to­gra­da, iz­ja­sni­lo da su ate­i­sti, dok je u Cr­noj Go­ri bi­lo 33 pro­cen­ta ne­vjer­ni­ka, što je naj­vi­še od svih gra­do­va i re­pu­bli­ka biv­še SFRJ.
–Bog je čo­vje­ka stvo­rio slo­bod­nim i dao mu slo­bo­du da vje­ru­je ili ne vje­ru­je. U Sta­rom za­vje­tu se ka­že „i vo i ma­ga­rac po­zna­ju go­spo­da­ra svo­je­ga, a čo­vjek ne po­zna­je”. Ne­vje­ro­va­nje u Bo­ga naj­te­ža je bo­lest ko­ja mo­že da sna­đe čo­vje­ka, jer vje­ro­va­ti da su bi­li­o­ni ga­lak­si­ja, mo­ra, pla­ni­ne i ri­je­ke, bilj­ni i ži­vo­tinj­ski svi­jet i čo­vjek, kao kru­na stva­ra­nja bo­ži­jeg, na­sta­li slu­čaj­no, evo­lu­ci­jom ili „Ve­li­kim pra­skom”, za­i­sta je tu­žno i do­stoj­no naj­du­bljeg sa­ža­lje­nja –ka­zao je Šće­pa­no­vić za „Dan”.
Upi­tan gdje vi­di raz­lo­ge za po­ja­vu ate­i­zma, on is­ti­če da je u pi­ta­nju vid po­mo­dar­stva i ne­sna­la­že­nja u svi­je­tu.
–Lju­di za­bo­ra­vlja­ju du­hov­ne vri­jed­no­sti – lju­bav, mir i mir­nu sa­vjest, pa po­te­žu za ma­te­ri­jal­nim bo­gat­stvi­ma, ko­ja im na du­že sta­ze ne mo­gu do­ni­je­ti sre­ću i is­pu­nje­nje. Ve­li­ki ru­ski pi­sac Do­sto­jev­ski go­vo­rio je da ne­ma čo­vje­ka ko­ji „vje­ru­je u ni­šta”. Sva­ko bi­će te­ži lju­ba­vi, a tra­že­ći lju­bav , mi, svje­sno ili ne­svje­sno, tra­ži­mo Bo­ga. Ne­ko ga na­đe, a ne­ko ko tra­ži lo­gič­ne do­ka­ze ne na­đe, jer se Bog ni­kom ne na­me­će, već sto­ji na vra­ti­ma od ljud­skih sr­ca i če­ka da mu ih do­bro­volj­no otvo­ri­mo. Bog ne ula­zi u ljud­ska sr­ca si­lom jer po­štu­je za­kon ljud­ske slo­bo­de. Iz ži­vot­nog is­ku­stva znam da i onaj ko­ji se de­kla­ri­še kao ate­i­sta kad grom za­gr­mi ka­že: Bo­že, po­mo­zi. Za vri­je­me po­sli­je­rat­nog mi­li­tant­nog ate­i­zma, kod nas u Cr­noj Go­ri go­vo­ri­lo se: ne vje­ru­jem u Bo­ga, ali vje­ru­jem u Sve­tog Va­si­li­ja Ostro­škog. U eri na­gla­še­nih ljud­skih pra­va i ra­znih vi­do­va dis­kri­mi­na­ci­ja mi­slim da bi tre­ba­lo usvo­ji­ti pra­vi­lo da se ne smi­je re­ći: ne­ma Bo­ga, već ne­mam Bo­ga. Onaj ko­ji je ate­i­sta mo­že re­ći ne­mam Bo­ga,  a mi ko­ji smo vjer­ni­ci ka­že­mo da ima Bo­ga i da on po­sto­ji i da je do­ma­ćin u ovom svi­je­tu. Mi ko­ji smo vjer­ni­ci tre­ba­lo bi da svo­jim dje­li­ma ko­ja pro­is­ti­ču iz vje­re svi­je­tli­mo i da lju­di ko­ji ni­je­su vjer­ni­ci ka­žu: ve­li­ki je Bog hri­šćan­ski – is­ti­če Šće­pa­no­vić.
Ru­ko­vo­di­lac Vjer­sko-pro­svjet­ne slu­žbe Me­ši­ha­ta Islam­ske za­jed­ni­ce u Cr­noj Go­ri imam Enis Bur­džo­vić sma­tra da je u čo­vje­ku sa­mim ro­đe­njem ute­me­ljen vjer­ski in­stinkt, a da se ate­i­zam ja­vlja kao pro­dukt na­mjer­nog po­ti­ski­va­nja re­li­gij­skog in­stink­ta. Pre­ma uče­nju isla­ma, na­vo­di on, ate­i­sta je slo­bo­dan da ži­vi i umre ne vje­ru­ju­ći u svog tvor­ca, na­rav­no uz svi­jest o od­go­vor­no­sti spram ta­kvog ubje­đe­nja, jer Ku­ran, na­kon iz­no­še­nja ni­za do­ka­za o po­sto­ja­nju Bo­ga, ka­že: “Pa ko ho­će ne­ka vje­ru­je, a ko ho­će ne­ka ne­gi­ra”.
–Mu­ha­med je za­pla­kao ka­da je vi­dio sa­hra­nu jed­nog ne­mu­sli­ma­na. Nje­go­vi pri­ja­te­lji su ga upi­ta­li za­što pla­če za ne­vjer­ni­kom? Od­go­vo­rio je da pla­če jer mu se jed­na du­ša otr­gla i pla­če jer ni­je uspio da je spa­si. Broj onih ko­ji se de­kla­ri­šu kao ne­vjer­ni­ci ras­tu­žu­je. Taj vid tu­ge i od­go­vor­no­sti mo­ra osje­ća­ti sva­ki vjer­nik lič­no, a po­seb­no sva­ki pred­stav­nik mo­no­te­i­stič­ke vje­re – ka­že za „Dan” Bur­džo­vić
M.S.

Vid revolta i bunta
Enis Burdžović is­ti­če da ate­i­zam mo­že bi­ti vid re­vol­ta i bun­ta pre­ma ne­koj vjer­skoj za­jed­ni­ci i nje­nom in­sti­tu­ci­o­nal­nom ure­đe­nju i dje­lo­va­nju.
–Mo­že bi­ti i hir, kao i po­tre­ba da se po­bjeg­ne od bi­lo ka­kvog vi­da kla­si­fi­ci­ra­nja po re­li­gij­skoj osno­vi. Te­ško je go­vo­ri­ti o re­al­no­sti sta­va ono­ga ko se de­kla­ri­še kao ate­i­sta, ali se po­vo­di sva­ka­ko mo­gu na­ći i u otu­đe­no­sti od vje­re i nje­nog stvar­nog uče­nja. Lju­di če­sto, a po­seb­no u se­ku­lar­nim dru­štvi­ma, stav o re­li­gi­ji i re­li­gi­o­zno­sti for­mi­ra­ju na osno­vu po­vr­šnih in­for­ma­ci­ja o esen­ci­jal­nim uče­nji­ma vje­re. Po­seb­no se islam u jav­no­sti da­nas sve če­šće do­vo­di u ne­ga­ti­van kon­tekst po­ve­za­no­sti sa sli­je­pim dog­ma­ti­zmom i mr­žnjom pre­ma sve­mu što je dru­ga­či­je. Ima isti­ne u ri­je­či­ma da če­sto gle­da­te vjer­ni­ke ali ne vi­di­te vje­ru, i če­sto gle­da­te hu­ma­nost ali ne vi­di­te lju­de. Ima pri­mje­ra da oni ko­ji naj­gor­lji­vi­je go­vo­re o vje­ri ži­ve naj­da­lje od nje­ne su­šti­ne. Ate­i­zam mo­že pred­sta­vlja­ti po­ku­šaj bi­je­ga od svih ob­li­ka zlo­u­po­tre­be i in­stru­men­ta­li­zo­va­nja vje­re. Me­đu­tim, is­ti­čem da islam ne po­zna­je po­sred­ni­štvo iz­me­đu čo­vje­ka i stvo­ri­te­lja, te otva­ra put da čo­vjek spo­zna­ju­ći svo­je po­sto­ja­nje spo­zna i ono­ga ko­ji je uzrok nje­go­vog po­sto­ja­nja – za­klju­ču­je Bur­džo­vić.