Iako smo različite rekonstrukcije ili vizualizacije crnih rupa vidjeli u mnogim filmovima ili dokumentarnim emisijama, zapravo još nikada nismo stvarno vidjeli ovaj jedinstven svemirski fenomen, barem ne do sada.
Na televizijskim ekranima ponekad nam je crna rupa bila prikazivana kao tamna mrlja u svemirskom prostranstvu, ponekad kao crni tunel, a ponekad kao kugla, ali sve te forme proizvod su mašte koja je temelje uzela u aktuelnim naučnim otkrićima.
Razlog tome zašto još uvijek nismo zaista vidjeli kako crna rupa izgleda sasvim je banalan – crne rupe su nevidljive. Njihova gravitacija toliko je snažna da im, iza određene tačke u prostoru, više ništa ne može pobjeći.
Crnim rupama tako ne može pobjeći ni elektromagnetno zračenje, poput rendgskih talasa, radiotalasa, svjetlosti i slično. Dakle, iz nje ne može prema nama doći ništa šta mi možemo da opazimo direktno, a šta bi moglo da nam pomogne da otkrijemo kako crna rupa izgleda.
Dakle, naučnici su uspjeli da ostvare nešto što bi moglo da se nazove nemogućim. Kako? Uz težak trud, dvogodišnji rad i domišljatu ideju. Naime, kako bi uhvatili obrise, odnosno siluetu crne rupe, astronomi su odlučili da snime njen horizont događaja.
„Gas koji pada prema crnoj rupi, zagrijava se na više od milijardu stepeni, zbog čega se horizont događaja može vidjeti kao silueta čiji su veličina i oblik određeni Ajnštajnovom teorijom”, objasnili su u animaciji EHT-a.
Naučnici su nam zato predstavili svjetlosno zračenje materije koja kruži velikom brzinom na ivici horizonta, oko područja tame koje predstavlja crnu rupu. Time su nam prikazali sjenu ili siluetu crne rupe, odnosno njen tamni oblik na svijetloj pozadini svjetlosti koja dolazi iz okolne materije. Ajnštajnova opšta teorija relativiteta trebalo je precizno da predvidi oblik sjene crne rupe, koji je prema njoj trebalo da bude okrugao.
Kako bi uspjeli da snime ovaj tajanstveni fenomen, naučnici su domišljati pretvorili niz radio teleskopa u virtuelni teleskop veličine naše planete. Naime, iskoristili su 8, kasnije i više, teleskopa na različitim dijelovima naše Zemlje, jedan je na primjer bio u Arizoni, drugi na Južnom polu, te njima istovremeno posmatrali određeni objekat u svemiru. Time su stvorili mrežu teleskopa koja se protezala preko cijele površine svijeta, odnosno kreirali su teleskop veličine naše Zemlje.
Virtuelni teleskop kolaboracije EHT toliko je precizan da bi se moglo reći kako bi mogao da prepozna udubine na golf loptici na terenu u Los Anđelesu – iz Njujorka.
Astronomi kolaboracije Event Horizon Telescope obrađivali su podatke dvije godine. Informacije koje im je pružila mreža teleskopa dale su naznake strukture crne rupe. Međutim, budući da su teleskopi bili postavljeni na samo desetak lokacija, bile su im potrebne dodatne informacije kako bi slika bila jasnija. Kako bi popunili praznine u podacima, razvili su i koristili algoritme koji su im pomogli da rekonstruišu što čišću sliku crne rupe.
Ajnštajnova opšta teorija relativiteta trebalo je da precizno predvidi oblik sjene crne rupe, koji bi prema njoj trebalo da bude okrugao.
Veličina i oblik crne rupe trebalo bi da proizilazi iz jednačine opšte teorije relativiteta. Ona predviđa kružni oblik sjene, ali postoje alternativne teorije gravitacije koje predviđaju nešto drukčiju geometriju siluete. Otkriće kružne sjene crne rupe stoga je i opservacijski test opšte teorije relativiteta.

Sagitarijus A i M87 kao modeli
Astronomi su se odlučili na snimanje dvije supermasivne crne rupe; Sagittarius A i onu koja se nalazi u galaksiji M87. Supermasivna crna rupa Sagittarius A nalazi se u centru naše galaksije Mliječni put. Ima 4.3 miliona puta veću masu od Sunca i udaljena je oko 25.000 svjetlosnih godina od Zemlje.
Druga crna rupa koju su snimili naučnici nalazi se u galaksiji M87 koja se nalazi u centru skupa Djevice. Radi se o jednoj od najvećih poznatih crnih rupa. Njena masa je 6 milijardi puta veća od Sunca, a sama galaksija je od naše planete udaljena 50 miliona svjetlosnih godina.