Mnogi pijanisti su solisti i zato im je veoma teško da spuste svoj ego kad sviraju u duetu, jer u duetu morate da slušate onog drugog. Ovo je učenje u dva smjera, jer nakon ovakvog koncerta i vježbanja stečeno znanje služi i kasnije kada nastupate kao solista, kaže Florijan Koltun, njemački pijanista, profesor Muzičke akademije u Kelnu, koji je u klavirskom duu sa Ksin Vang, umjetnicom iz Kine, nastupio u Crkvi Sv. Duha u Kotoru.
Zajedno su počeli da nastupaju prije deset godina, u vrijeme dok su studirali u Njemačkoj, a do sada su nastupili zajedno na mnogo koncerata po Evropi i Aziji, što je posebno važno kad je u pitanju ova disciplina izvođaštva.
Dvoje umjetnika su svojim potpuno različitim senzibilitetima dali posebnu čar svim izvedbama – nježna i prefinjena energija Ksin savršeno se upotpunjavala sa snagom i temperamentom markantnog Floriana. U programu su bile kompozicije Volfganga Amadeusa Mocarta (Sonata u C-duru, KV 521, Sonata u D-duru, KV 381), Franca Šuberta (Fantazija u f-molu) i Johanesa Bramsa (Mađarske igre), pisane za četiri ruke. Bila je to privilegija za kotorske ljubitelje klasike, s obzirom da u ovom trenutku u svijetu ima više solista nego pijanista koji sviraju četvororučno. Nakon upornog dugog aplauza oni su na bis izveli još jedan Mocartov muzički motiv za četiri ruke.
– Sala nije bila puna, ali je publika bila veoma skoncentrisana, bila je potpuna tišina i pažnja dok smo svirali, mislim da ljudi ovdje veoma razumiju klasičnu muziku, primijetila je Vang, a Koltun je dodao da su „sve četvororučne sonate pisane za klavir komponovane uglavnom za intimnu publiku i male crkve, tako da je ovo bilo savršeno”. Kažu da je akustika u sali odlična, a klavir još bolji. Jednom godišnje obnavljaju repertoar sa kojim nastaupaju nekoliko puta tokom godine, sljedeće godine mijenjaju repertoar, ali uvijek ostaje jedna glavna sonata koju izvode, tako da se repertoar stalno nadograđuje. Za kotorski ambijent izabrali su sve ono što je značajno za četvororučni klavir. Florijan objašnjava da su čak i poznate Bramsove „Mađarske igre” br.1, 2 i 5 u originalu napisane za četvororučno izvođenje, a tek je kasnije napravljena solo-transkripcija koja je popularnija od originala. Ističu da iako ima malo pisane muzike za četiri ruke, a inače muzičari znaju samo pet procenata repertoara, kada se traži, uvijek se nađe neko novo djelo. Ksian Vang, koja radi kao gostujuća profesorka na nakoliko univerziteta u Kini, studirala je u Nirnbergu i Kelnu, gdje je upoznala Florijana, koji redovno nastupa širom Evrope i Kine, gdje takođe održava majstorske kurseve za mlade pijaniste. Prije 20 godina Ksin Vang je nastupala samo u Kini i kada je došla u Evropu, mogla je da primijeti razlike u strukturi publike koja dolazi na njihove koncerte.
– Trenutno toliko mladih ljudi želi da uči - i uči, tako da oni postavljaju temelj za buduće generacije, jer budućnost klasične muzike ima bolju perspektivu u Aziji, na Istoku, nego u Evropi, gdje je i pokrenuta, ističe Vang. Imali su priliku da prošetaju Starim gradom i da upoznaju „prijatne ljude, da naiđu na topao prijem”. Za dvije sedmice nastupiće zajedno u Njemačkoj, a prošle sedmice održali su koncert u Beču.
M.D.Popović


Mlada publika garant razvoja klasike

– Najveća razlika između Kine i Njemačke je što u Kini na koncerte dolazi puno mladih ljudi, koji jako poštuju ovu muziku i kad je ogromna sala i značajni umjetnici, oko 80 odsto publike su mladi, kao i ovdje kod vas, a ostalo su stariji ljudi. U Njemačkoj je obrnuto – 80 procenata su stari ljudi, a 20 odsto je mladih. To je pozitivno za Kinu zato što time garantuje budućnost klasične muzike, veliki motiv djeci da kasnije rade, kaže Ksin, dok Florijan dodaje da u Evropi tradicija njegovanja klasične muzike traje 300-400 godina, dok u Kini istorija klasike traje 150-200 godina, od kada su ljudi iz Evrope otišli na Daleki istok i krenuli da poučavaju muzičare.