Kao što ti­je­lu tre­ba hra­na, ta­ko i du­ši tre­ba du­hov­no zna­nje, od­no­sno sa­zna­nje da je be­smrt­na i iskra bo­žan­ske svje­tlo­sti Go­spo­da Isu­sa Hri­sta. Zbog to­ga su hri­šća­ni po­zva­ni da po­red tje­le­sne hra­ne tra­že i du­hov­na sa­zna­nja, jer čo­vjek ni­je sa­mo ti­je­lo ili du­ša, već je čo­vjek i jed­no i dru­go. Ka­ko po­red ti­je­la na­hra­ni­ti i du­šu, jed­no je od pi­ta­nja na ko­je od­go­vo­ra ne­ma­ju raz­ne ide­o­lo­gi­je ili fi­lo­sof­ski prav­ci, ali ima hri­šćan­stvo ko­je u pu­no­ći Hri­sta i nje­go­ve po­bje­de nad smr­ću omo­gu­ću­je čo­vje­ku da ži­vi smi­slen ži­vot na Ze­mlji, ali i da če­zne i na­da se vječ­nom ži­vo­tu. To je je­dan od za­klju­ča­ka pre­da­va­nja mi­tro­po­li­ta cr­no­gor­sko-pri­mor­skog Am­fi­lo­hi­ja u Da­ni­lov­gra­du. Mi­tro­po­lit je go­sto­vao na tri­bi­ni Cr­kve­ne op­šti­ne i Pra­vo­slav­nog brat­stva „Sve­ti Ar­se­ni­je” iz Da­ni­lov­gra­da, a odr­ža­noj u sa­li Za­vi­čaj­nog mu­ze­ja.
- Uko­li­ko se čo­vjek ne ra­đa za vječ­ni ži­vot ne­go sa­mo za ovaj pro­la­zni on­da je bo­lje i da ga ne­ma. Ve­li­ki pi­sci po­put Do­sto­jev­skog do­bro su to zna­li, pa su u svo­jim dje­li­ma opi­si­va­li sta­nje u ko­jem se na­la­ze lju­di ko­ji ne vje­ru­ju u Bo­ga i vječ­ni ži­vot. Do­sto­jev­ski je osta­vio po­tre­sna svje­do­čan­stva ta­kvog psi­ho­lo­škog sta­nja i u ta­kvoj si­tu­a­ci­ji čo­vje­ku sa­mo­u­bi­stvo iz­gle­da kao pot­pu­no smi­slen iz­laz, jer za­što sva ova mu­ka u ži­vo­tu, ako je pred na­ma je­di­no smrt i ni­šta­vi­lo. Na­še vri­je­me je za­sno­va­no na pro­la­znom bi­ću i odu toj pro­la­zno­sti. Zbog to­ga su dvi­je do­mi­nant­ne po­ja­ve u 20. vi­je­ku, fa­ši­zam i ko­mu­ni­zam, uni­šti­le na mi­li­o­ne lju­di u po­tra­zi za ko­nač­nim od­go­vo­rom na smi­sao ži­vo­ta u ovom svi­je­tu. Ti po­kre­ti ni­je­su shva­ti­li da čo­vjek ne ži­vi sa­mo pro­la­znim, ne­go i vječ­nim ži­vo­tom, ko­ji je mo­guć sa­mo uko­li­ko ima­te vje­ru – na­gla­sio je vla­di­ka Am­fi­lo­hi­je.
On je go­vo­rio o sve­ti­nji hlje­ba, ali ne sa­mo kao hra­ni za ti­je­lo, već nje­go­vom du­hov­nom pre­o­bra­ža­ju u cr­kvi u ti­je­lo Hri­sto­vo. Po nje­go­vim ri­je­či­ma hljeb ko­ji ko­ri­sti­mo u cr­kvi na­to­pljen je lju­ba­vlju Hri­sta i tek uz nje­gov bla­go­slov po­ma­že lju­di­ma i otva­ra im vra­ta vječ­no­sti.
- Hljeb mo­že da bu­de pro­la­zna hra­na, ali uz bla­go­slov Hri­sta on do­bi­ja ne­pro­la­znu vri­jed­nost. U ta­kvom hlje­bu se ot­kri­va smi­sao tvo­re­vi­ne, a po­seb­no čo­vje­ka. To je na­pi­sa­no u No­vom za­vje­tu gdje Hrist ka­že da je On Hljeb Ži­vo­ta i da oni ko­ji se sa nji­me hra­ne ži­vje­će vječ­no i bi­će dio Bož­jeg car­stva. Zbog to­ga je smi­sao Vas­kr­šnjeg po­sta da se oči­sti­mo i sret­ne­mo sa Go­spo­dom i da se pre­ko pri­če­šća Hlje­bom Ži­vo­ta sje­di­ni­mo sa nji­me – po­ja­snio je go­spo­din Am­fi­lo­hi­je.
On je ob­ja­snio da je sa­vre­me­na Cr­na Go­ra kre­nu­la an­ti­hri­šćan­skim pu­tem, jer je za­bo­ra­vi­la pra­vio smi­sao hlje­ba ži­vo­ta i tu­ma­či ga je­di­no kao hra­nu za ti­je­lo. Ta­kvo shva­ta­nje hlje­ba me­đu Sr­be su do­ni­je­li ko­mu­ni­sti, a nji­ho­vi da­na­šnji ide­o­lo­ški po­tom­ci u ov­da­šnjoj vla­sti na­sta­vlja­ju ta­mo gdje su ko­mu­ni­sti sta­li. Mi­tro­po­lit Am­fi­lo­hi­je sma­tra da Cr­nu Go­ru tek oče­ku­ju ve­li­ka is­ku­še­nja, jer je ve­li­ko pi­ta­nje šta će ovom na­ro­du do­ni­je­ti „ne­kr­šte­na dje­ca kr­šte­nih ko­mu­ni­sta“.
- To­kom Dru­gog svjet­skog ra­ta do­go­di­la u bli­zi­ni Da­ni­lov­gra­da de­si­la se ostro­ška tra­ge­di­ja gdje su na prav­di bo­ga ubi­je­ne vo­đe Ju­go­slo­ven­ske voj­ske u otadž­bi­ni i to sa­mo za­to što su bra­ni­li ma­na­stir od bez­bo­žni­ka. Čak su nji­ho­ve ko­sti bi­le raz­ba­ca­ne oko ma­na­sti­ra i sa­mo za­hva­lju­ju­ći du­hov­ni­ci­ma ona su sa­ču­va­na i sa­hra­nje­na na jed­nom mje­stu. Ipak, ko­mu­ni­sti su na nji­ho­vom gro­blju sa­gra­di­li klo­zet, što je ve­li­ko po­ni­že­nje za te lju­de i nji­ho­ve po­ro­di­ce. Ipak, u na­še vri­je­me smo ih do­stoj­mo sa­hra­ni­li, ka­ko bi se vra­ti­li se­bi i svo­jim sve­ti­nja­ma , od­no­sno vječ­nom hlje­bu i na­šem Go­spo­du – pri­mje­tio je go­spo­din Am­fi­lo­hi­je.I.M.


Bra­to­u­bi­la­štvo te­melj da­na­šnje Cr­ne Go­re

Mi­tro­po­lit Am­fi­lo­hi­je je na­ja­vio da će uz po­moć Bo­ga po­no­vo sa­hra­ni­ti ko­sti sa gro­blja po­red cr­kve Sve­tog Đor­đa u Pod­go­ri­ci, gdje su do­brim di­je­lom sa­hra­nje­ne žr­tve sa­ve­znič­kog bom­bar­do­va­nja tog gra­da 1944. go­di­ne. On je na­gla­sio da se još uvi­jek ne zna ko je na­re­dio to bom­bar­do­va­nje, ali na­kon to­li­ko go­di­na sa pu­no si­gur­no­sti se mo­že re­ći da je to ura­đe­no po na­go­vo­ru ko­mu­ni­sta, od­no­sno Bro­za i nje­go­vih sa­rad­ni­ka.