Ne­ko­li­ko sto­ti­na bo­ra­ca i an­ti­fa­ši­sta iz sko­ro svih cr­no­gor­skih op­šti­na po­sje­ti­lo je Tjen­ti­šte gdje su pri­su­stvo­va­li ve­li­kom na­rod­nom zbo­ru po­vo­dom 74 go­di­ne ve­li­ke slo­bo­dar­ske epo­pe­je, naj­va­žni­je bit­ke i po­bje­de ju­go­slo­ven­skih par­ti­za­na u Dru­gom svjet­skom ra­tu. Ta­da je na 18.000 is­cr­plje­nih, glad­nih i sla­bo na­o­ru­ža­nih pro­le­te­ra, ko­ji su bri­nu­li o 4.000 ra­nje­ni­ka, ti­fu­sa­ra i na­ro­da u zbje­gu, kre­nu­lo 128.000 nje­mač­kih, ita­li­jan­skih i bu­gar­skih voj­ni­ka sa osam pu­ko­va ar­ti­lje­ri­je, ba­ta­ljo­ni­ma ten­ko­va i 160 avi­o­na. Na sku­pu je go­vo­ri­la Bran­ka Ni­ke­zić, pot­pred­sjed­ni­ca SUB­NOR-a i an­ti­fa­šis­ta Cr­ne Go­re.
– Pod bar­ja­kom slo­bo­de i ča­sti, na po­lo­žaj je pr­vi iza­šao slav­ni ko­man­dant Sa­va Ko­va­če­vić i pr­vi po­gi­nuo. Na­kon nje­ga u he­roj­skoj bor­bi još 7.453 pro­le­te­ra. Za­to ne­ka ova „do­li­na he­ro­ja”, i Tjen­ti­šte i Su­tje­ska, ži­ve u svi­ma na­ma, ona­ko, ka­ko se ci­je­ni sve naj­sve­ti­je i ona­ko ka­ko Su­tje­sku ci­je­ne i po­štu­ju bor­ci i an­ti­fa­ši­sti Cr­ne Go­re – re­kla je Ni­ke­zić.
Na Tjen­ti­štu su bi­li broj­ni bor­ci i an­ti­fa­ši­sti iz Slo­ve­ni­je, Hr­vat­ske, po­seb­no Dal­ma­ci­je, Bo­sne i Her­ce­go­vi­ne broj­ne cr­no­gor­ske de­le­ga­ci­je iz Pod­go­ri­ce, Ce­ti­nja, Ba­ra, Nik­ši­ća, Tiv­ta, Ko­to­ra, Her­ceg No­vog, Pet­nji­ce, Be­ra­na, Ro­ža­ja, Pla­va, Bi­je­log Po­lja, Šav­ni­ka, Ža­blja­ka. Oni su po­sje­ti­li grob na­rod­nog he­ro­ja, le­gen­dar­nog ko­man­dan­ta Sa­ve Ko­va­če­vi­ća, gdje je bo­rac, cr­no­gor­ski ugled­nik i za­slu­žnik Ve­se­lin R. Đu­ra­no­vić re­kao da je tre­ća Sa­vi­na di­vi­zi­ja ima­la naj­te­ži za­da­tak – bra­ni­ti ra­nje­ni­ke u ne­mo­gu­ćim uslo­vi­ma. U do­li­ni Su­tje­ske, gdje se vo­di­la glav­na bit­ka, ne­ma ni pe­dlja ze­mlje ko­ju ni­je­su pre­o­ra­li to­pov­ske gra­na­te, avi­on­ske bom­be ili ne­ko dru­go ubo­ji­to oruž­je.
Kao i uvi­jek i tog 13. ju­na na če­lu ko­lo­ne i ju­ri­šnog stro­ja bio je le­gen­dar­ni Sa­va Ko­va­če­vić. Po­gi­nu­li su u istom da­nu i on i nje­gov otac Bla­go­je, stric Jan­ko i bra­ta­nic Dra­gan. Tri pa­sa, tri ge­ne­ra­ci­je, is­pod jed­nog šlje­me­na na­sta­le, ži­vo­te su u vi­je­nac slo­bo­de ugra­di­le.
I ovaj pri­mjer i svi po­gi­nu­li oba­ve­zu­ju da Su­tje­sku ni­ko ne­ma pra­vo da za­bo­ra­vi. Za­to će, is­ti­ču u Sa­ve­zu bo­ra­ca NOR-a i an­ti­fa­ši­sta Cr­ne Go­re, po­če­ti na vri­je­me pri­pre­mu pro­sla­ve 75 go­di­na ve­li­ke bit­ke, po­lo­vi­nom ju­na na­red­ne go­di­ne.
A.D.-S.R.


Ra­njen i Ti­to

Po­vo­dom 74-go­di­šnji­ce pro­bo­ja ne­pri­ja­telj­skog obru­ča i ti­me za­vr­še­ne pe­te ne­pri­ja­telj­ske ofan­zi­ve, de­le­ga­ci­ja bje­lo­polj­skog OB­NOR-a, na če­lu sa pred­sjed­ni­kom Mir­kom Sta­ni­ćem, pri­su­stvo­va­la je pro­sla­vi ovog ve­li­kog do­ga­đa­ja na Tjen­ti­štu, na oba­la­ma pro­sla­vlje­ne Su­tje­ske.
– Bit­ka na Su­tje­sci vo­di­la se do 15. ju­na 1943. go­di­ne, uz uče­šće 120.000 ne­pri­ja­telj­skih voj­ni­ka i 20.000 pri­pad­ni­ka na­ših sna­ga. Na­šim bor­ci­ma je lič­no ru­ko­vo­dio drug Ti­to. Ne­pri­ja­telj­ske kop­ne­ne sna­ge bi­le su po­dr­ža­ne od ne­ko­li­ko sto­ti­na avi­o­na – pod­sje­ća Sta­nić.
On do­da­je da su i po­red in­fe­ri­or­no­sti u broj­nom sta­nju i rat­noj teh­ni­ci na­še sna­ge uspje­šno okon­ča­le ovu bit­ku, ta­ko da je i ovaj po­ku­šaj ne­pri­ja­te­lja da uni­šti na­rod­no-oslo­bo­di­lač­ku vosjku Ju­go­sla­vi­je ostao ne­u­spje­šan.
Pre­ma nje­go­vim ri­je­či­ma u bor­ba­ma je po­gi­nu­lo pre­ko se­dam hi­lja­da na­ših bo­ra­ca, dok gu­bi­ci ne­pri­ja­te­lja ni­je­su u pot­pu­no­sti po­zna­ti.
– U toj bi­ci je ra­njen i vr­hov­ni ko­man­dant Ti­to, što je je­din­stven slu­čaj u Dru­gom svjet­skom ra­tu. Ta­ko će bit­ka na Sutjes­ci, kao i sve pri­je i po­sli­je nje, osta­ti upam­će­na kao ne­iz­mje­ran do­pri­nos uni­šte­nju fa­ši­zma. U tom po­gle­du na­rod­no-oslo­bo­di­lač­ka voj­ska, pod Ti­to­vim za­po­vjed­ni­štvom sta­la je ra­me uz ra­me sa slav­nom Cr­ve­nom ar­mi­jom. Pod­vi­zi, ali i žr­tve ove dvi­je hra­bre voj­ske osta­će vječ­ni pri­mjer iz­u­zet­nog pa­tri­o­ti­zma i ju­na­štva.
Ra­di sve­ga to­ga, nji­ho­vi bor­ci, me­đu ko­ji­ma su bi­li i oni iz Bje­lo­polj­skog sre­za, za­slu­žu­ju uva­ža­va­nje, po­što­va­nje i vje­či­to ži­vu uspo­me­nu u sr­ci­ma na­ših na­ro­da – za­klju­čio je Sta­nić. U bje­lo­polj­skoj de­le­ga­ci­ji bi­li su i Bu­do Klja­je­vić, Ra­do­mir Me­do­je­vić i Lji­lja Ma­to­vić.M.N.