Me­đu naj­i­stak­nu­ti­jim klu­ba­ši­ma u Va­so­je­vi­ći­ma bio je pop Bog­dan La­le­vić. Ne­gdje uoči ju­bi­le­ja knja­že­va 1910. go­di­ne do­đo­še mu iz Sko­plja na fe­ri­je dva si­na, Bla­žo i Ra­do­mir, i sa so­bom do­ne­su Spo­me­ni­cu klu­ba­ških žr­ta­va. Vla­sti od­mah to do­zna­do­še od jed­nog čo­vje­ka knja­za Ni­ko­le iz Pri­zre­na ko­ji ih je, na­vo­de­ći da je voj­ni bje­gu­nac iz Tur­ske, pra­tio i pro­ka­zao čim su do­šli na gra­ni­cu Tur­ske i Cr­ne Go­re na Trep­či.
Vla­sti na An­dri­je­vi­ci od­mah uhap­se si­no­ve i oca im po­pa Bog­da­na, vje­ru­ju­ći da on ima ti­je­sne ve­ze sa emi­gran­ti­ma Cr­ne Go­re. Oda­tle su bi­li spro­ve­de­ni u Ko­la­šin, gdje su bi­li mu­če­ni pri islje­đe­nji­ma, pa po­što isled­ni­ci ni­je­su mo­gli do­ći do re­zul­ta­ta, po­sla­ti su ku­ći u do­ma­ći pri­tvor.
Na sku­pu za kra­lje­vi­nu kod cr­kve na Knja­že­va­cu kraj An­dri­je­vi­ce is­ku­pi­la se ogrom­na ma­sa na­ro­da. Po­sli­je dva go­vor­ni­ka, bio je od­re­đen da go­vo­ri pop Bog­dan, ko­me je na­re­đe­no da mo­ra do­ći. On se is­pe na sto, bli­je­da li­ca od du­gog za­tvo­ra i za­ta­la­sa­nim osmi­je­hom po­sma­trao je na­rod. Na nje­mu su dža­ma­dan, di­mi­je, či­zme i ze­le­na do­la­ma pre­ko ko­je se opa­sao po­ja­som, ski­de ka­pu pa ot­po­če: ‘’Bra­ćo, da­nas se na­vr­ša­va pe­de­set go­di­na vla­da­vi­ne knja­za Ni­ko­le, ko­me su ve­le­si­le pri­zna­le kra­ljev­sku ti­tu­lu. Ži­vio kralj!’’
‘’Ži­vio!Ži­vio!Ži­vio!’’, pri­hva­tio je na­rod. ‘’Ka­žem’’, na­sta­vi pop, ‘’ži­vio Kralj, a do­lje Go­spo­dar!’’ Da bi ot­klo­nio ne­do­u­mi­cu kod pri­sut­nih, pop Bog­dan br­zo na­sta­vi: ‘’Do­lje Go­spo­dar ka­žem za­to, jer se mi Va­so­je­vi­ći i svi Sr­bi ni­je­smo bo­ri­li pet sto­ti­na go­di­na za Go­spo­da­ra, no za Kra­lja! Na­ša nad­čo­vje­čan­ska bor­ba pro­tiv tur­skog na­si­lja je bi­la u zna­ku pro­tiv štet­nih i pro­tiv go­spo­darȃ, ko­ji su htje­li da im po­sta­ne­mo ro­bo­vi. Na­ma je pet­sto­ljet­na bor­ba bi­la naj­stra­ho­vi­ti­je oli­če­nje jed­ne bor­be do po­to­nje ka­pi kr­vi, do po­to­njeg iz­di­sa­ja za slo­bo­du, a pro­tiv go­spo­darȃ ko­ji su gu­ši­li na­rod­na pra­va i htje­li da po­sta­ne­mo sto­ka. Do­lje go­spo­da­ri!’’
Ri­je­či ovog ve­li­kog va­so­je­vić­kog slo­bo­da­ra su i da­nas ak­tu­el­ne. Vla­da CG, od­no­sno njen pred­sjed­nik Mi­lo Đu­ka­no­vić, ak­tu­el­ni go­spo­dar Cr­ne Go­re, že­li da pred­lo­gom za­ko­na o vjer­skim za­jed­ni­ca­ma sta­vi SPC pod svo­ju kon­tro­lu kao što je to ura­dio ne­ka­da­šnji go­spo­dar, kralj Ni­ko­la Pe­tro­vić, ka­da je ta­da­šnju SPC u Cr­noj Go­ri pro­gla­sio auto­ke­fal­nom i on joj od­re­đi­vao mi­tro­po­li­te. Ja­sno je da je i ovaj po­tez upe­ren pro­tiv Srp­ske pra­vo­slav­ne cr­kve. On pro­pi­su­je oti­ma­nje nje­ne imo­vi­ne ste­če­ne pri­je 1918. go­di­ne, ali i da se bez odo­bre­nja dr­ža­ve ne mo­gu bi­ra­ti cr­kve­ni po­gla­va­ri, jer spor­ni član 4 pred­vi­đa da pri­je ime­no­va­nja od­no­sno ob­ja­vlji­va­nja nji­ho­vih ime­na, vjer­ska za­jed­ni­ca o to­me na po­vjer­ljiv na­čin oba­vje­šta­va Vla­du Cr­ne Go­re!?
‘’Je­di­na usta­no­va nad ko­jom par­ti­ja na vla­sti ne­ma kon­tro­lu je Srp­ska pra­vo­slav­na cr­kva, i cilj je da i ona bu­de u slu­žbi cr­no­gor­skog ide­o­lo­škog pro­jek­ta’’. To je Đu­ka­no­vić jav­no re­kao, to je u pro­gra­mu DPS-a gdje se na­vo­di da cr­kva mo­ra da bu­de u har­mo­nič­nim od­no­si­ma s dr­žav­nim or­ga­ni­ma, što zna­či da cr­kva, po nji­ma, ‘’tre­ba da bu­de je­dan od kon­sti­tu­e­na­ta cr­no­gor­skog na­ci­o­nal­nog iden­ti­te­ta’’. To­kom pi­sa­nja pred­lo­ga za­ko­na ni­ko iz rad­ne gru­pe ni­je kon­tak­ti­rao Mi­tro­po­li­ju cr­no­gor­sko-pri­mor­sku, iako se na do­ku­men­tu ra­di od 2011. go­di­ne. U pi­sa­nju su uče­stvo­va­li isto­ri­ča­ri ko­ji su dok­to­ri­ra­li na te­ma­ma ve­za­nim za ide­o­lo­gi­ju Ko­mu­ni­stič­ke par­ti­je, nji­ho­vi sta­vo­vi pre­po­zna­ju se u za­ko­nu, sma­tra i pro­fe­sor Bu­di­mir Alek­sić, is­ti­ču­ći da je, ka­ko ka­že, pro­tiv­u­stav­ni do­ku­ment ra­đen pod di­ri­gent­skom pa­li­com Mi­la Đu­ka­no­vi­ća, ko­ji je skan­da­lo­zne no­vi­ne za­ko­na obra­zla­gao i u te­le­vi­zij­skim emi­si­ja­ma.
Ni­je ja­sno ka­ko Cr­na Go­ra že­li u Evro­pu s ova­kvim Za­ko­nom o vjer­skim za­jed­ni­ca­ma, ka­da je po­zna­to da u Evro­pi ne­ma dr­ža­ve ko­ja se na ova­kav na­čin od­no­si pre­ma bi­lo ko­joj za­jed­ni­ci?! Ka­ko uz usva­ja­nje ova­kvog za­ko­na mi­sli u Evro­pu stran­ka gra­đan­ske ori­jen­ta­ci­je, čla­ni­ca So­ci­ja­li­stič­ke in­ter­na­ci­o­na­le, ko­ja u svom pro­gra­mu ima pred­log unu­tra­šnjeg ure­đe­nja cr­ka­va i vjer­skih za­jed­ni­ca? Ve­ći­na mo­der­nih ze­ma­lja je ta­kav stav pre­va­zi­šla u pro­šlom vi­je­ku i ne mi­je­ša se u unu­tra­šnju or­ga­ni­za­ci­ju cr­kve. To je je­di­no od­li­ka to­ta­li­ta­r­nog re­ži­ma, uosta­lom kao i oti­ma­nje cr­kve­ne imo­vi­ne.
Ku­mro­vač­ki đak uda­ra na ne­što naj­sve­ti­je što Cr­na Go­ra ima, ono što ju je i stvo­ri­lo i vje­ko­vi­ma odr­ža­va­lo. Ho­će da ustro­ja­va cr­kvu po svo­jim mje­ri­li­ma, i još je to­li­ko dr­zak da že­li da se mi­je­ša u iz­bor cr­kve­nih po­gla­va­ra, i že­li da ot­me hra­mo­ve da bi ih dao na ko­ri­šte­nje sek­ti ras­po­pa Mi­ra­ša. Na­dam se u Bo­ga i vjer­ni na­rod da ova za­mi­sao po­sled­njeg ko­mu­ni­stič­kog vla­da­ra u Evro­pi ne­će pro­ći. Dr­ža­va je odvo­je­na od cr­kve i ni na ko­ji na­čin ne mo­že da se mi­je­ša u cr­kve­ne po­slo­ve! Čak i član. 14. Usta­va Cr­ne Go­re pro­pi­su­je da su vjer­ske za­jed­ni­ce odvo­je­ne od dr­ža­ve. Vjer­ske za­jed­ni­ce su rav­no­prav­ne i slo­bod­ne u vr­še­nju vjer­skih ob­re­da i vjer­skih po­slo­va - što se ovim ova­ko sro­če­nim za­ko­nom de­man­tu­je.
Na­rod je ina­če i kli­cao i pi­sao ra­ni­jih go­di­na: ‘’Mi­lo kralj!’’ Ali ni­je go­vo­rio ‘’Ži­vio go­spo­dar!’’ Za­to nam pre­o­sta­je da kli­če­mo: ‘’Ži­vio kralj! Do­lje go­spo­dar!’’

Pi­še: Go­ran Ki­ko­vić