AN­DRI­JE­VI­CA – Da se broj sta­nov­ni­ka u pot­ko­mov­skim se­li­ma dra­stič­no sma­nju­je po­ka­zuja i po­da­tak da Osnov­nu ško­lu „Mi­lić Ke­lja­no­vić” u Ko­nju­si­ma ove go­di­ne po­ha­đa sve­ga tri­de­se­tak uče­ni­ka. Mje­šta­ni pod­sje­ća­ju da je ško­la ne­ka­da ra­di­la u dvi­je smje­ne. Me­đu­tim, ka­ko na­gla­ša­va­ju, zbog sve pri­sut­ni­je mi­gra­ci­je sta­nov­ni­šta i pa­da na­ta­li­te­ta, broj uče­ni­ka se iz go­di­ne u go­di­nu dra­stič­no sma­nji­vao. Mje­šta­ni na­gla­ša­va­ju da oprav­da­no stra­hu­ju da će usko­ro do­ći i do zat­vra­nja ško­le ko­ja je iz­nje­dri­la broj­ne ge­ne­ra­ci­je đa­ka od ko­jih se po­sled­njih de­ce­ni­ja ma­li broj od­lu­či­vao da osta­ne da ži­vi u mje­stu svog ro­đe­nja.
- Upo­re­do sa za­tva­ra­njem fa­bri­ka u Be­ra­na­ma i An­dri­je­vi­ci lju­di su sve vi­še, pri­ti­snu­ti ne­po­volj­nim eko­nom­skim pri­li­ka­ma, po­če­li da se ise­lja­va­ju pre­ma, Pod­go­ri­ci i dru­gim de­sti­na­ci­jama u Cr­noj Go­ri, ali i iz­van nje. Ta­ko su na­ša se­la osta­la prak­tič­no pu­sta. Na­ro­či­to je broj sta­nov­ni­ka de­set­ko­van u uda­lje­nim mje­sti­ma. Za­to se ni­je ču­di­ti što ško­li u Ko­nju­si­ma pri­je­ti za­tva­ra­nje. U sve­mu to­me po­ra­ža­va­ju­će je sa­zna­nje da se ni­šta ne ra­di u prav­cu za­u­sta­vlja­nja mi­gra­ci­je sta­nov­ni­štva - na­gla­ša­va pred­sjed­nik mje­sne za­jed­ni­ce Ko­nju­he Ra­ško Ba­bo­vić.
Osnov­na ško­la „Mi­lić Ke­lja­no­vić” u Ko­nju­si­ma je ima­la svo­ja pod­ruč­na odje­lje­nja u se­li­ma Jo­ša­ni­ca, Đu­li­će, Ce­cu­ni i Ku­ti. Ško­la je pri­je ne­ko­li­ko de­ce­ni­ja bro­ja­la bli­zu 400 uče­ni­i­ka da bi se ka­ko je vri­je­me od­mi­ca­lo, zbog sve pri­sut­ni­je mi­gra­ci­je sta­nov­ni­šta i pa­da na­ta­li­te­ta, taj broj dra­stič­no sma­nji­vao. U me­đu­vre­me­nu je do­šlo do za­tva­ra­nja nje­nih pod­ruč­nih odje­lje­nja u Jo­ša­ni­ci, Ku­ti­ma i Ce­cu­ni­ma, gdje su škol­ski objek­ti pre­pu­šte­ni kon­stant­nom pro­pa­da­nju. Da stvar bu­de još za­bri­nja­va­ju­ća u tim se­li­ma ima vi­še za­tvo­re­nih ku­ća ne­go onih u ko­ji­ma ne­ko ži­vi. Mje­šta­ni Ku­ti na­vo­de da je škol­ska zgra­da u nji­ho­i­vom mje­stu pot­pu­no oro­nu­la i da se sa ne­kom pri­taj­nom gor­či­nom sje­ća­ju kad je u njoj na­sta­vu po­ha­đa­lo tri­de­se­tak đa­ka.
- Sa sje­tom se pri­sje­ća­mo vre­me­na kad je na­ša ško­la bi­la pu­na đa­ka. Bi­lo je ta­da mi­li­na slu­ša­ti ka­ko dje­či­ja gra­ja is­pu­nja­va ci­je­li ovaj pro­stor ko­ji se na­sla­nja na gra­ni­cu sa Al­ba­ni­jom. Me­đu­tim, ka­ko su go­di­ne pro­la­zi­le na­rod je sve vi­še od­la­zio sa svo­jih vje­kov­nih og­nji­šta u po­tra­zi za ne­kim bo­ljim ži­vo­tom. Osta­ja­li su sa­mo oni naj­u­por­ni­ji, iako svje­sni da će ov­dje umje­sto dje­č­jeg pla­ča za­go­spo­da­ri­ti ti­ši­na. Ta­ko je do­šlo i do opa­da­nja bro­ja uče­ni­ka, pa je za­tva­ra­nje ško­le bi­lo ne­mi­nov­no. Po­sli­je sve­ga osta­la je pra­zna škol­ska zgra­da, ko­ja se po­la­ko uru­ša­va, svje­do­če­ći o mi­nu­lim vre­me­ni­ma ure­za­nim du­bo­ko u na­šim pam­će­nji­ma - na­vo­de mje­šta­ni Ku­ti.
Ne­sla­van kraj do­ži­vje­la je i ško­la u Jo­ša­ni­ci iako su u njoj svo­je­vre­me­no isto­vre­me­no ra­di­la dva uči­te­lja. Mje­šta­ni na­vo­de da su iz­gu­bi­li sva­ku na­du da će ika­da vi­še do­ći do ob­na­vlja­nja ško­le u ovom se­lu smješt­nom u sa­mom pod­nož­ju Ko­mo­va.D.J.


Škol­ski obje­kat u Ce­cu­ni­ma pre­tvo­ren u ka­pe­lu

I mje­šta­ni Ce­cu­na na­vo­de da za­tvo­re­ne škol­ske zgra­de svjedoče da je dru­štvo u cje­li­ni ma­lo pa­žnje po­sve­ći­va­lo pot­ko­mov­skim se­li­ma.
- U Ce­cu­ni­ma je ve­ći­na ku­ća odav­no za­tvo­re­na. Da se ži­vot u ovom se­lu ga­si svje­do­či i škol­ska zgra­da ko­ja go­di­na­ma sto­ji za­klju­ča­na, iako su se u njoj svo­je­vre­me­no vas­pi­ta­va­le broj­ne ge­ne­ra­ci­je uče­ni­ka, ko­ji su na­kon osnov­nog obra­zo­va­nja od­la­zi­li u svi­jet rijetko se vra­ća­ju­ći u mje­sto svog ro­đe­nja, kon­sta­tu­ju­ći da, u da­tim okol­no­sti­ma, u nje­mu ne­ma ni­ka­kve per­spek­ti­ve. Da ci­je­la pri­ča bu­de još tra­gič­ni­ja ne­ka­da­šnji „sve­ti­o­nik zna­nja” u Ce­cu­ni­ma pre­tvo­ren je u ka­pe­lu. No, zbog sve ma­njeg bro­ja sta­nov­ni­ka i sa­hra­ne po­sta­ju ri­jet­kost u mje­sti­ma ko­ja su ne­kad ži­vje­la pu­nim ži­vo­tom - za­klju­ču­ju mje­šta­ni Ce­cu­na.